సముద్రాలనుంచి వచ్చాం మనం

సముద్రాల నుంచి వచ్చాం మనం. మనం ఉన్నంతసేపూ అది మన వైపు
చేతులు చాచిన పాపలా పరిగెత్తుకు వచ్చింది.

నువ్వు అలసిపోయావు. పగలంతా పావురాల్లా రెక్కలు విప్పార్చుకుని తిరుగాడిన
నీ కళ్ళు, ఇప్పుడిక నెమ్మదిగా గూటిలో ముడుచుకుంటాయి.
ఇక ఈ ఒక్క రాత్రికే నిన్ను నేను

గూడు అంటే ఏమిటి? ఇల్లు అంటే ఏమిటి? గూడు ఎక్కడా, ఇల్లు ఎక్కడా
అని అడగను. నీకు తెలుసు

సముద్రాల నుంచి వచ్చాం మనం. మనం ఉన్నంతసేపూ అది మన వైపు
మనమొకసారి చూచాయగా చూసి,
మన దేహాలలో దాచుకోలేని ఒక స్త్రీ కోరిక వలె మనవైపు దూసుకు వచ్చింది.

నువ్వు అలసిపొయావు. నీ కళ్ళు బరువెక్కుతాయి. అవి, నువ్వు కోల్పోవటం ద్వారా
నిలుపుకున్న వాటన్నిటినీ ఒక చిహ్నంలో దాచుకుంటాయి.

అందరికీ సర్వమూ, సర్వత్రా ఒక పంజరమే ముఖ్యమౌతున్నప్పుడు ఎవరు
పొదివి పుచ్చుకోగలరు ఒక స్త్రీని,
ఎవరు పొదివి పుచ్చుకోగలరు ఒక స్వప్నాన్ని?
పంజరంలోని ఒక సముద్రాన్ని, ఒక తల్లి వక్షోజాలనీ ఆ పాలబిందువులనీ
శిరస్సు ఖండింపబడ్డ పూల సమయాలనీ?

సముద్రాలనుంచి వచ్చాం మనం. ఒడ్డుల నుంచీ, వొడుల నుంచీ వచ్చాం
మనం. వచ్చాం మనం. వచ్చామా మనం? ఇక

నీ పాదాల అంచున అలుముకున్న ఇసుక రేణువులు నెమ్మదిగా ప్రాణం పోసుకుని
నీ వలె నీ అంతగా అలసిన నీ స్త్రీ కనురెప్పలపై వాలతాయి.
నువ్వు అలసిపొయావు. ఇక నువ్వు నిదురిస్తావు.

నువ్వు నీ నిదురలో ప్రవహిస్తావా? నువ్వు నీ నిదురలో ఒక పక్షిలా విహరిస్తావా?
ఇప్పుడు చూడలేని జాబిలిచే దీవింపబడి,
ఇప్పుడు చూడగల నక్షత్రాలచే శాసించబడి, నువ్వు నువ్వు నీ కలలో మాత్రమే
తిరిగివచ్చే ఆ చేతినీ ఆ స్పర్సనీ నీ కన్నీళ్ళ చేతుల వెచ్చదనంతో
ఆలింగనం చేసుకుంటావా?

నువ్వు అలసిపొయావు. బహుశా నేను అలసిపోయాను. నేను నిన్ను గమనిస్తుండగా
నువ్వు నిదురిస్తావు. కల్మషంలేని ఒక తెల్లటి కాంతి
విరిగిపోయిన జోలపాటలను వినేందుకు నీ ముఖంపై నెమ్మదిగా పరచుకుంటుంది.
నీకు తెలుసు

మనం సముద్రాల నుంచి వచ్చాం. మనం ఉన్నంతసేపూ అది మన వైపు
గర్భంలో తల్లి నామాన్ని ఉచ్చరిస్తునా మన స్వరంలా తేలివచ్చింది.
సముద్రాలనుంచి వచ్చాం మనం. సముద్రాల తీరాల నుంచి వచ్చాం మనం.
వచ్చాం. మనం.