print

తను వెళ్ళే సమయం ఆసన్నమయ్యింది

మెట్లన్నీ అతి కష్టంపై దిగి 

ఆయాసంతో రొప్పుతో అమ్మ -

అగ్నికీలలవలే ఎండ; గాజు పెంకులేవో 

రాలినట్లు, దారంతా మెరుస్తో 
కోసుకుపోయే అంచుల్లేని కాంతి - 

గేటు పక్కగా పెరిగిన వేపచెట్టు; ఎన్నెన్నో

ఆకుల్ని రాల్చి, తనలో తానే 
వొదిగీ వొంగీ, ఇక ముడతలు పడితే 

పక్షులు కూడా లేవు ఇప్పుడు. ఉన్నవి, 

ఖాళీ అయిన గూళ్ళూ, ఎండిన

కొమ్మలూ. ఎప్పుడైనా గాలి వీస్తే రాలే

సన్నటి దుమ్మూ, బెరడు చీలికల్లో చేరే
అంతులేని ఒంటరి పగళ్ళూ 
తేమ కూడా లేని కరకు రాత్రుళ్ళూ -

***

తను వెళ్ళే సమయం ఆసన్నమయ్యింది

ఇక, పంటి బిగువున మరి 

తనని తాను ఆపుకుని, తలని

తిప్పుకున్న అమ్మ కళ్ళలో, వణికిపోతూ

పగిలిపోయే నీటి

బుడగలు: గుక్కపట్టే శిశువులు!

2

ఎక్కడ

అమ్మ పుట్టిన రోజు; మరి మబ్బులు పట్టి
వీచే గాలి  బయట; దుమ్ము -
ఆవరణలో రాలి, దొర్లుతో వేపాకులు,

ఇంటి వెనుక, తీగకు రెపరెపలాడుతో ఒక
ఊదా రంగు చీర; పాతదే,
ఇప్పుడు ఇల్లు తుడిచేందుకు వాడేదే,

(  అది అమ్మదే: వెలసిపోయి చిరిగి ... )

ఒక జామచెట్టు ఉండేది అక్కడ: ఎన్నెన్నో
పళ్ళను ఇచ్చిన చెట్టు. ఇక
ఇప్పుడు, అక్కడంతా కరకు బండలు

పరచిన నేల.  ( పగిలిన అరిపాదాలై ... )

ఎన్నో వెళ్ళిపోయాయి: ఎంతో ఏపుగా సాగి
అల్లుకున్న ఓ బీరతీగా, ఊగే
మల్లెపందిరీ, వెన్నెల్లో వొణికిన రాత్రీ ...

ఎన్నో వెళ్ళిపోయాయి. ఋతువులై కొన్ని,
అశ్రువుల్లో మునిగిపోయి కొన్ని,
చీరేయబడిన పిల్లిపిల్లలై మరికొన్నీ ...
***
అమ్మ పుట్టిన రోజు ఇవాళ.  బయట, మరి
మబ్బులు పట్టి, హోరున
గాలి.  ఇల్లంతా ఖాళీ. కళ్ళల్లో దుమ్ము -

మరి, ఇక్కడ ఉండాల్సిన అమ్మ ఎక్కడ?

3

ముగింపు

ఇక నడవలేదు తను. కొమ్మలు

విరిగే చప్పుడు

మోకాళ్ళల్లో, కళ్ళ నీళ్ళల్లో ...

పాత గుడ్డలు వేసిన ఓ వెదురు

బుట్ట ఇప్పుడు తను,

మూలగా, నీడల్లో, చీకట్లల్లో ...

ఏం ప్రయోజనం నీ కవిత్వంతో?

వెలిగే దీపాలను

చేయగలవా మళ్ళా కళ్ళను?

అంతే చివరికి! మడతలు పడిన

దుప్పటీ, నేలపై

ఓ చాపా, తలగడ కింద మరి

అమృతాంజనూ, ఓ నిద్రమాత్రా

వొదులైన వక్షోజాల

వెనుక, లీలగా మిణుకుమనే

ఓ హృదయ తారక! అంతే, ఇక -

చివరికి. ఓ రాత్రై,

ఎటో వెళ్ళిపోతోంది అమ్మ! 

4

ఇక

మంటపై రొట్టెలు కాలుస్తుంది ఆవిడ -
ఎంతో ధ్యాసతో, తీక్షణతతో 
తన కనులు అప్పుడు -

బయట, పల్చటి కాంతితో ఆకాశం -

గాలి. రాత్రిలోకి సాగిపోతూ
చివరి వరసలో కొంగలు -
***
కిటికీలోంచి పొగా, పాత్రల అలికిడీ -
ప్లేటులో ఉంచిన రొట్టెలూ
ఓ మంచినీళ్ల గళాసూ -

ఇక, నీ మరొక దినం ముగుస్తుంది! 

5

ముసురు

"చివరికొచ్చేసాను" అని అంటుంది
తను -
***
కిటికీ అద్దాలపై వాన గీసిన గీతలు
రాత్రి కాంతిలో తానై -

తడిచిన ఆకులు. కుండీల చుట్టూ
చెదిరిన నీళ్ళు: రాలిన
పూల రేకులతో, కొంచెం బురదతో
ముడుతలు పడ్డ తన 
కనులతో, చేతులతో, నుదురుతో
గాలికి ఊగే నీడలతో -
***
"చివరికొచ్చేసాను" అని అంటుంది
అమ్మ -
***
ఇక 
బయట చీకట్లో, ఆగకుండా వాన -
సగం తెగిన రెక్కలు

కొట్టుకులాడే నల్లని శబ్ధంతో! 

7

కృతజ్ఞత

ఎంతో సన్నటి చేయి తనది: అలా వాలి ఉంది బల్లపై
తన ముఖం పక్కగా -
***
ముసురుకునే చీకటి: తెరచిన కిటికీలలోంచి వీస్తోన్న 
పల్చటి గాలి. గూళ్ళల్లో పక్షులు
రెక్కలు సర్దుకునే సవ్వడి -

మంచు ఏదో వ్యాపిస్తున్నట్లు, కళ్లపై పెరిగే బరువు -
ఒక్క క్షణమే, భుజాన ఉన్న బ్యాగ్ని
పక్కనుంచి, తలను వాల్చితే

లిల్లీ పూవుల్లాంటి చేతివేళ్ళు నెమ్మదిగా దగ్గరయ్యి
ముఖం నిదుర నావలోకి చేరుకొని
అట్లా, ఎక్కడికో తేలిపోతే 
***
ఎంతో సన్నటి చేయి తనది: అలా వాలి ఉంది, నీ 
ముఖానికి చాలా దగ్గరగా -
***
ఇక, తన చేతి నీడను కూడా పొరపాటున తాకక
ఒక పక్కగా నిలబడి అనుకుంటాడు
అతను - కృతజ్ఞతగా - ఇట్లా:

"ఎంతో తేలికగా, ఎంతో బలహీనంగా అగుపించే
ఆ ధృడమైన చేయే లేకపోయి ఉంటే
ఏమై పోయుందును నేనీ పాటికి?"