ఇక నడవలేదు తను; కొమ్మలు
విరిగే చప్పుడు
మోకాళ్ళల్లో, కళ్ళ నీళ్ళల్లో ...
పాత గుడ్డలు వేసిన ఓ వెదురు
బుట్ట ఇప్పుడు తను,
మూలగా, నీడల్లో, చీకట్లల్లో ...
ఏం ప్రయోజనం నీ కవిత్వంతో?
వెలిగే దీపాలను
చేయగలవా మళ్ళా కళ్ళను?
అంతే చివరికి! మడతలు పడిన
దుప్పటీ, నేలపై
ఓ చాపా, తలగడ కింద మరి
అమృతాంజనూ, ఓ నిద్రమాత్రా
వొదులైన వోక్షోజాల
వెనుక, లీలగా మిణుకుమనే
ఓ హృదయ తారక! అంతే, ఇక -
చివరికి. ఓ రాత్రై,
ఎటో వెళ్ళిపోతోంది అమ్మ!
No comments:
Post a Comment