నమ్మిక

గడిచిపోతుంది మరొక రోజు ఇలాగే –
వ్యాపించిన చీకటిలో
బహుశా, ఎవరిదో హృదయం
 
దప్పికతో, దాహార్తియై నీకోసమే మరి
ఎదురు చూస్తోంది;
ఎవరది? అని అడగకు. బహుశా
 
నీ సహచరి కావొచ్చు. గుమ్మం వద్ద
కాళ్ళను వొత్తుకుంటో
కూర్చునే, నీ తల్లి కావచ్చు. లేక
 
నువ్వే, నీలోంచి వెలుపలికి నడిచి
ఒక బాలుడివై, మరి
బొమ్మలతో, కాగితాలతో, రంగుల
 
పెన్సిల్స్ తో నీకై వేచి ఉండవచ్చు!
చిర్నవ్వుతో, ప్రేమతో
ఎవరో, నిన్ను తమలోకి దయగా
 
ఆహ్వానించేందుకు, తోరణమై, నీలో
ఊగేందుకూ, లీలగా
పలికేందుకూ, ఓరిమిగా ఎదురు
 
చూస్తుండి, ఉండే ఉండవచ్చు –
***
గడిచిపోతుంది ఒక జీవితం ఇలాగే –
చింతించకు అసలే –
చాలు కదా నీకు నువ్వూ, మరి
 
నీ కోసం ఒకరు వేచి ఉంటారు అనే
ఊహా, నిన్ను చిలికి
చిలికి, నీలోన అమృతమై ఉబికే
 
ఆ రూపం, ఆ ముఖం, నిన్నూ ఇంకా
నీ హృదయాన్నీ
బ్రతికి ఉంచే, ఆ పచ్చని గాయం!

అభీష్టం

ఒక్కసారి, ఆ అరచేతుల్ని గట్టిగా
పట్టుకుని
కూర్చుంటే, చాలనిపించేది –
 
ఇంకేమీ వొద్దు. చాలు ఇది. బ్రతికి
ఉండొచ్చు
ఇంకోపూటకి, అని అనిపించేది –
***
ఒక్కసారి, ఆ చేతుల్ని తిరిగి మళ్ళీ
తాకేదాకా
బ్రతికి ఉంటే బావుండు, అని
 
అనిపిస్తోంది: ఒకే ఒక్కసారి, గోరు
ముద్ద చేసి,
తిను అని చాపినట్లున్నా చిన్న
 
అరచేతిలో, తల్లిని కరచి పట్టుకు
పడుకున్న
బిడ్డలాగా, ఆ అరచేతుల్లోనే ఇక
 
నిశ్చింతగా వెళ్ళిపోగలిగితే, ఎంతో
బావుండు,
చాలిక ఈ జీవితం అని కూడా
 
లీలగా, శాంతితో అనిపిస్తోంది –

ఎత్తా … *

మరి ఎప్పుడూ, నీ వెనుకే ఒక పిల్లవాడు
అంబాడుతూ
తిరిగేవాడు; నోట్లో ఒక పీక
 
ఉంగరాల జుత్తూ, మెరిసిపోయే కనులూ
వెన్నెలవంటి
నురగలాంటి, అలల నవ్వూ –
 
“ఎత్తా, ఎత్తా” అని ఇక నీ వెంబడే, నువ్వు
పని నుంచి
వచ్చిన సాయంత్రాల్లో, తనని
 
ఎత్తుకోమనీ, చేతులు చాచి, తలుపులు
చూయించి,
ఎక్కడికో తనని తీసుకుపొమ్మనీ!
***
ఆ సాయంత్రాలు చల్లని గాలులై వీచేవి
అప్పుడు; ఆ
చిన్ని పిడికిళ్ళల్లో నెగళ్లు వెలిగేవి
 
అప్పుడు. నీ రెండు చెంపలనీ, తన
అరచేతుల్లో
పుచ్చుకుని, పళ్ళు సరిగా రాని
 
నోటితో నీ ముఖాన్ని ముద్దాడితే, నీ
కాలం అంతా
అమృతమయమైన ఉమ్ము!
 
నీ చుట్టూ విత్తులు మొలకెత్తే వాసన,
పాల సువాసన –
గాలికి వరికంకులు ఊగే శ్వాస –
 
పీక తీసి, మాటల్లేని ఏవేవో శబ్దాలతో
ఏదో వ్యక్తపరిస్తే,
ఆలయంలో గంటలు చిన్నగా
 
మ్రోగినట్లు, అది నువ్వు విన్న తొలి
దైవిక గీతం,
పరిమళపు ప్రార్ధన! ఆలాపన –
***
ఇప్పటికీ, నీలోపల నువ్వే అయిన
ఒక పిల్లవాడు,
నీలోలోపల దాగుని, నిను
 
తొంగి చూస్తో, ఆసక్తిగా నిను గమనిస్తో
పిలిచినా రాక,
వెళ్ళిపోతోన్నప్పుడు వెంబడిస్తో!
***
హృదయం లోపలా, వెలుపలా మరి
నిర్మానుష్యమై,
‘ఎత్తా’, అనే తోటి మనిషి లేక
 
రాత్రిలో, ఖాళీ వీధిలో, పాలిపోయిన
నీడవై నువ్వు
మిగిలిననాడు, విరిగిన ఒక
 
పెన్సిల్తో, అట్టలేని పుస్తకంలో ఏదో
తదేకంగా గీసే,
మధ్యలో తలెత్తి నిను చూసే
 
నీలోని, ఆ నిష్కల్మషపు పిల్లవాడే
లేకపోయి ఉంటే,
ఏమైయుందువు నువ్వీ పాటికి?!
_____________
ఎత్తా = ఎత్తుకో