ఎత్తా … *

మరి ఎప్పుడూ, నీ వెనుకే ఒక పిల్లవాడు
అంబాడుతూ
తిరిగేవాడు; నోట్లో ఒక పీక
 
ఉంగరాల జుత్తూ, మెరిసిపోయే కనులూ
వెన్నెలవంటి
నురగలాంటి, అలల నవ్వూ –
 
“ఎత్తా, ఎత్తా” అని ఇక నీ వెంబడే, నువ్వు
పని నుంచి
వచ్చిన సాయంత్రాల్లో, తనని
 
ఎత్తుకోమనీ, చేతులు చాచి, తలుపులు
చూయించి,
ఎక్కడికో తనని తీసుకుపొమ్మనీ!
***
ఆ సాయంత్రాలు చల్లని గాలులై వీచేవి
అప్పుడు; ఆ
చిన్ని పిడికిళ్ళల్లో నెగళ్లు వెలిగేవి
 
అప్పుడు. నీ రెండు చెంపలనీ, తన
అరచేతుల్లో
పుచ్చుకుని, పళ్ళు సరిగా రాని
 
నోటితో నీ ముఖాన్ని ముద్దాడితే, నీ
కాలం అంతా
అమృతమయమైన ఉమ్ము!
 
నీ చుట్టూ విత్తులు మొలకెత్తే వాసన,
పాల సువాసన –
గాలికి వరికంకులు ఊగే శ్వాస –
 
పీక తీసి, మాటల్లేని ఏవేవో శబ్దాలతో
ఏదో వ్యక్తపరిస్తే,
ఆలయంలో గంటలు చిన్నగా
 
మ్రోగినట్లు, అది నువ్వు విన్న తొలి
దైవిక గీతం,
పరిమళపు ప్రార్ధన! ఆలాపన –
***
ఇప్పటికీ, నీలోపల నువ్వే అయిన
ఒక పిల్లవాడు,
నీలోలోపల దాగుని, నిను
 
తొంగి చూస్తో, ఆసక్తిగా నిను గమనిస్తో
పిలిచినా రాక,
వెళ్ళిపోతోన్నప్పుడు వెంబడిస్తో!
***
హృదయం లోపలా, వెలుపలా మరి
నిర్మానుష్యమై,
‘ఎత్తా’, అనే తోటి మనిషి లేక
 
రాత్రిలో, ఖాళీ వీధిలో, పాలిపోయిన
నీడవై నువ్వు
మిగిలిననాడు, విరిగిన ఒక
 
పెన్సిల్తో, అట్టలేని పుస్తకంలో ఏదో
తదేకంగా గీసే,
మధ్యలో తలెత్తి నిను చూసే
 
నీలోని, ఆ నిష్కల్మషపు పిల్లవాడే
లేకపోయి ఉంటే,
ఏమైయుందువు నువ్వీ పాటికి?!
_____________
ఎత్తా = ఎత్తుకో