చిత్తు ప్రతి

నువ్వు వెళ్ళిపోయి మిగిల్చిన 

గొప్ప దిగులు ఇక్కడ -
***
అప్పటికి, నువ్వింకా రాలేదు -
పూవులు ఏరి
దాచి ఉంచాను నీ కోసం ...

కిటికీ తెరలలో తెల్లని కాంతి -
నేలపై ఊగే
నీడలు, హృదయ ఛాయతో!

బయట గాలిలో, ఆకులు
వేలపిట్టలై
ఉన్నచోటే ఎగిరే చప్పుడు ...
***
తెలుసు నాకు, తెలుసు నాకు
పద్యాన్ని పొదిగే
స్వప్నకాలం ఇది కాదని -
***
నువ్వు వెళ్ళిపోయి మిగిల్చిన
గొప్ప కోత ఇక్కడ ...
***
ఇప్పటికీ, నువ్వింకా రాలేదు -
***
బయట, చిరుగాలిలో ఎవరో
చినుకుల్తో రాలి
చిట్లిపోతున్న చప్పుడు ...
***
నిజం -
పూలు ఏరడం నేరం అనీ
అతని హృదయం
నీకొక చిత్తు ప్రతి అనీ
అతనికింకా

ఇప్పటికీ తెలియనే లేదు!
***
ఏమీ లేదు -
నువ్వు మళ్ళా వచ్చి, మళ్ళా
వెళ్ళి మిగిల్చే
హత్యలే, లోపలంతటా!

vignettes

1

కొంచెంసేపు వర్షం కురిసి, మరి

ఆగిపోయింది -

నా చుట్టూతా ఇక, కొలవలేని

ఒక నిశ్శబ్దం;

ప్చ్; నువ్వెప్పుడూ ఇంతే!

2

కదలక నిశ్చలంగా చెట్లు; కూడా

మరి రాత్రీ, ఆకాశం -

గాలిలో తేమ ఏదో పలువరిస్తోంది -

చెప్పు నాకు, నీ పేరేనా అది?

3

బాల్కనీ అంతా వాన వాసన -

రాత్రంతా ఆకాశం

ఇక్కడ కక్కుకున్నట్లు!

తడచి ముద్ధయ్యి, వొంటరిగా

చూడు, చూడు ...

ఓ పూలకుండీ, ఓ కవితా

వాటిని వ్రాసే ఈ మనిషీ!

4

తడచిన చెట్ల నల్లటి బెరడు

అతనికి, ఆమె

శరీరాన్ని జ్ఞప్తికి తెస్తాయి;

తన శరీరపు వాసననీ, తేమనీ

చివరిగా పోటెత్తే

వర్షాన్ని కూడా! ఇక మరి

అతనిలో ఆకస్మికంగా, లక్షల

ఆకులు, నిప్పుతో

రెపరెపలాడుతోన్న సవ్వడి!

5

వీధి దీపాలు కొట్టుకులాడతాయి

చల్లటి గాలి అల ఒకటి

అతనిని చరచి వెళ్ళిపోతుంది -

ఎప్పటిలాగే అతనొక్కడే అక్కడ

దీపస్తంబం కింద

వొంటరిగా; ఎదురుచూస్తో -

6

వర్షం కురిసి, చీకటి ఛారికను

వొదిలి వెళ్ళింది;

మెరుస్తో ఈ రహదారులు -

గాయపడి, వ్యాఘ్రం వలెనో,

హృదయంవలెనో

గర్జిస్తో మరీ రాత్రీ, చీకటీ!

నెత్తురోడుతో అడుగుతాడు

అతను: ఎటు

మనం అనే గూటికి దారి?

7

అతను, ఒక దీపాన్ని స్వప్నించాడు

ఒక పరిమళాన్నీ,

జీవితంలా, వాన చినుకులా

ఒక కవితలా లేక అచ్చు ఆమెలాగా

జ్వలించే ఒక

దీపశిఖనీ కలగన్నాడు; మరి

సరిగ్గా ఘడియలోనే, ఎప్పటిలాగానే

ఎవరో ఎక్కడో

ఎందుకో, అతనికి నిశ్శబ్దంగా

అంతిమ వీడ్కోలు పలుకుతారు!

8

వర్షంలో తడచి, ఇళ్ళన్నీ నిశ్చలంగా

నిలబడి ఉన్నాయి;

వాటన్నిటిలోనూ ఒక శాంతి భావన,

అరతెరచిన నోర్లతో అలా నిదురిస్తున్న

శిశువుల వలే

ఉన్నాయి అవి; అవే, ఆ ఇళ్ళు!

మరి మనం కూడా కలతలు లేని ఒక

నిద్రకి అర్హత

పొంది ఉన్నాం అని అనుకుంటా;

అదెంత క్షణికమైనా! అనంతమైనా!

9

మబ్బులు తొలిగిపోయాయి; ఇంకా

చీకటిగానే ఉంది,

అయినా కొన్నిటిని నువ్వు

చూడగలవు; రబ్బరు చెప్పులతో

ఇంటికి పరిగెత్తుకెళ్ళే

ఓ పిల్లవాడినీ, ఆ చప్పుళ్ళనీ,

వేచి చూసే అతని తల్లినీ, ఇంకా

వీధిలో ఆగిన

మొక్కజొన్న బండ్లపై రాజుకునే

నిప్పునీ, పొగనీ, ఏవేవో మాటలనీ!

పర్వాలేదు, ఇది

బానేవుంది: నువ్వు ఇచ్చిన

నిలుపుకోలేని వాగ్దానం వలెనే!

_______________

*అనుసృజన

vignettes

1

It rained for a while, and then

it stopped; 
there is a silence that 

one can neither understand 
nor measure!

You always do this to me!

2

The balcony reeks of rain!

As if the sky

has vomited the night!

Drenched, all alone, look -

A flowerpot 

A man and this poem!

3

The dark bark of the trees

reminds him

of her skin; the smell

the moisture and the rain

of her body;

Suddenly, a thousand 

leaves flutter in his heart! 

4

The street lamps flicker;

A wave of breeze

hits him and then recedes.

As always, he stands there

all alone, 

under the tree; waiting!

5

The rain has left a trail 

of darkness;

Roads glistened;

And the night roared like

a wounded 

tiger; Or a heart! 

Bleeding, he asks, tell me

which way 
leads to our home?!

6

He dreamt of a lamp; Of

Perfume; of

A flame that shone

like life; like a rain drop;

like a smile;

Like a poem; Or you! 

It is just then that, someone

somewhere 
says the final goodbye!

7

Soaked in the rain , the houses

stand motionless;

there's a certain sense 

of peace about them; they look 
like kids asleep 
with mouths agape! I think 

we too have earned this sleep

tonight; though

It may be, for a short while!