vignettes

1

కొంచెంసేపు వర్షం కురిసి, మరి

ఆగిపోయింది -

నా చుట్టూతా ఇక, కొలవలేని

ఒక నిశ్శబ్దం;

ప్చ్; నువ్వెప్పుడూ ఇంతే!

2

కదలక నిశ్చలంగా చెట్లు; కూడా

మరి రాత్రీ, ఆకాశం -

గాలిలో తేమ ఏదో పలువరిస్తోంది -

చెప్పు నాకు, నీ పేరేనా అది?

3

బాల్కనీ అంతా వాన వాసన -

రాత్రంతా ఆకాశం

ఇక్కడ కక్కుకున్నట్లు!

తడచి ముద్ధయ్యి, వొంటరిగా

చూడు, చూడు ...

ఓ పూలకుండీ, ఓ కవితా

వాటిని వ్రాసే ఈ మనిషీ!

4

తడచిన చెట్ల నల్లటి బెరడు

అతనికి, ఆమె

శరీరాన్ని జ్ఞప్తికి తెస్తాయి;

తన శరీరపు వాసననీ, తేమనీ

చివరిగా పోటెత్తే

వర్షాన్ని కూడా! ఇక మరి

అతనిలో ఆకస్మికంగా, లక్షల

ఆకులు, నిప్పుతో

రెపరెపలాడుతోన్న సవ్వడి!

5

వీధి దీపాలు కొట్టుకులాడతాయి

చల్లటి గాలి అల ఒకటి

అతనిని చరచి వెళ్ళిపోతుంది -

ఎప్పటిలాగే అతనొక్కడే అక్కడ

దీపస్తంబం కింద

వొంటరిగా; ఎదురుచూస్తో -

6

వర్షం కురిసి, చీకటి ఛారికను

వొదిలి వెళ్ళింది;

మెరుస్తో ఈ రహదారులు -

గాయపడి, వ్యాఘ్రం వలెనో,

హృదయంవలెనో

గర్జిస్తో మరీ రాత్రీ, చీకటీ!

నెత్తురోడుతో అడుగుతాడు

అతను: ఎటు

మనం అనే గూటికి దారి?

7

అతను, ఒక దీపాన్ని స్వప్నించాడు

ఒక పరిమళాన్నీ,

జీవితంలా, వాన చినుకులా

ఒక కవితలా లేక అచ్చు ఆమెలాగా

జ్వలించే ఒక

దీపశిఖనీ కలగన్నాడు; మరి

సరిగ్గా ఘడియలోనే, ఎప్పటిలాగానే

ఎవరో ఎక్కడో

ఎందుకో, అతనికి నిశ్శబ్దంగా

అంతిమ వీడ్కోలు పలుకుతారు!

8

వర్షంలో తడచి, ఇళ్ళన్నీ నిశ్చలంగా

నిలబడి ఉన్నాయి;

వాటన్నిటిలోనూ ఒక శాంతి భావన,

అరతెరచిన నోర్లతో అలా నిదురిస్తున్న

శిశువుల వలే

ఉన్నాయి అవి; అవే, ఆ ఇళ్ళు!

మరి మనం కూడా కలతలు లేని ఒక

నిద్రకి అర్హత

పొంది ఉన్నాం అని అనుకుంటా;

అదెంత క్షణికమైనా! అనంతమైనా!

9

మబ్బులు తొలిగిపోయాయి; ఇంకా

చీకటిగానే ఉంది,

అయినా కొన్నిటిని నువ్వు

చూడగలవు; రబ్బరు చెప్పులతో

ఇంటికి పరిగెత్తుకెళ్ళే

ఓ పిల్లవాడినీ, ఆ చప్పుళ్ళనీ,

వేచి చూసే అతని తల్లినీ, ఇంకా

వీధిలో ఆగిన

మొక్కజొన్న బండ్లపై రాజుకునే

నిప్పునీ, పొగనీ, ఏవేవో మాటలనీ!

పర్వాలేదు, ఇది

బానేవుంది: నువ్వు ఇచ్చిన

నిలుపుకోలేని వాగ్దానం వలెనే!

_______________

*అనుసృజన