ఎక్కడకు వెడతావు నీవు

ఎక్కడికి వెడతావు నీవు,ఈ దిగులు సంధ్యవేళ, ఎక్కడికని పారిపోతావు నీవు? పచ్చిక
బయళ్ళలోంచి ఇళ్ళకు మరలే గొర్రెల పాదాలలోంచి
వృక్షాలను అల్లుకునే గాలి తిరుగాడే వేళ ఇది. రహదారులలో కనులను కోల్పోయిన స్త్రీలు,
మరుపు లేని సమయంలో, అలసటతో దేహాల్ని నదిలోకి దీపాల్లా
వోదిలివేసే వేళ ఇది. రాని రాత్రిలో
నీవు ఒక్కడివే దారి తప్పి తడబడుతూ తిరుగాడే గూడే లేని దయారహిత దారి ఇది.

ఎక్కడకు వెడతావు నీవు, ఈ లోకాన్ని వొదిలి, ఎక్కడికని పారిపోతావు నీవు,
ఇలా ఈ ఇలలోంచి ఎవరి కోల్పోయిన కలల తెరలలోకి కనుమరుగు అవుతావు నీవు?

తిరిగి వెళ్ళే బాటసారివి, ఎవరి అరచేతిలోనో రెపరెప లాడే ప్రమిదె కాంతివి.
ఈ భూమిని వొదిలి, నీ పాదాల వద్ద ఒరిగిపోయిన నక్షత్రాలను వొదిలి,
ఈ మట్టిని వొదిలి, ఈ నీ శరీరాన్ని కావలించుకున్న
ఇప్పటిని ఒదిలి ఏయే మృత్యు నీడలలోకి, జాడలలోకి ఒదిగిపోతావు నీవు?

తిరిగి వెళ్ళే యాత్రికుడివి, తప్పక ఒక పాటతో, ఒక గాయంతో, ఒక సంజ్ఞతో
తిరిగి వెళ్ళే తీరం లేని నావికుడవి.

ఎక్కడకి వెడతావు, ఈ భయ సంధ్యవేళ, నీకు కాని మనుషులలోంచి ఎవరో వోదిలివేసిన
ఈ అస్తిత్వ బిక్షపాత్ర నుంచీ, ఎక్కడికి వెడతావు
ఎక్కడకని పారిపోతావు? ఈ దు:ఖ సంధ్యవేళ నీవు కాని ఈ ప్రపంచం నుంచి
ఎవరో మరచిపోయిన నీ ఉనికిలోంచి ఎక్కడకని వెడతావు?
పోనీ ఇక్కడే ఉందిపో, పిచ్చివాడిలా, పర్వతాగ్రహపు అంచున పారాడే శిశువులా,
తాగుబోతులా, అందరూ మరచిపోయిన మనిషిలా, ఇక్కడే ఉండిపో,
పూవులను మోదే రాళ్ళ మధ్య, గూళ్ళు లేని హింసల మధ్య
మృత్యువుకై ఎదురుచూసే మొహావేశాల మధ్య ఇక్కడే ఉండిపో,
ఎగిరిపోతున్న పక్షులపై అనంతంగా కమ్ముకుంటున్న చీకటిలో అర్థరాత్రిపూట సముద్రపు
ఒడ్డున సారా పదాలు పాడుకునే జాలరివై
అందరూ ఉండి ఎవరూ లేని ఒంటరి ప్రేమవై, ఇక్కడే ఉండిపో
అందరూ ఉండి ఎవరూ లేక ఇక్కడే చచ్చిపో.