15 August 2010

మధువుతో వివశితమైన

మధువుతో వివశితమైన రాత్రి. మధువుతో వివశితమైన మనుషులు. మనమిద్దరం నీ గదిలో నగ్నంగా మారడాన్ని చూసే పుష్పాలూ మధువుతో వివశితమై ఉన్నాయి

ఆకలితో వివశితమైన రాత్రి. ఆకలితో వివశితమైన మనుషులు. మనం ఇద్దరం నీ గదిలో ఒకరినొకరు కొరుకుతూ ఉండగా చూసే పుస్తకాలూ ఆకలితో వివశితమై ఉన్నాయి.

దప్పికగొన్న వివశితమైన రాత్రి. దప్పికగొన్న వివశితమైన మనుషులు. మనం ఇద్దరమూ నీ గదిలో ఇతరునికై రమిస్తుండగా, ఒకరినొకరు నములుకుంటుండగా, ఒకరినొకరు వాంతి చేసుకుంటుండగా చూసే పిల్లులూ దప్పికతో వివశితమై ఉన్నాయి.

ఇక ఈ ఒక్క రాత్రికి మనకు అవసరం లేని ఒక పదం: ప్రేమ. విరిగిపోయి, పూర్తిగా వివశితమై ఇక ఈ ఒక్క రాత్రికి మళ్ళా మనం మరొకసారి మనంగా మారిపోతాం: పూలగానూ, పుస్తకాలగానూ పిల్లులుగానూ, వీర్యంతోటీ చమటతోటీ రక్తంతోటీ ధూళితోటీ, వీచే రాత్రి గాలిగానూ మనం మనం ఇద్దరం ప్రేమించుకుంటుండగా చూసే మధువుతో వివశితమైన మనుషులముందు మనం మధువుతో వివశితమైన రాత్రిగా మారిపోతాం 
***
తిరిగి మళ్ళా మనం ఈ ప్రపంచంలోకి , ఈ జీవితంలోకీ ఎలా వచ్చాం?

2 comments:

  1. అవసరంలేని పదం కోసం ఆ ఒక్క రాత్రీ గడవడం ..నన్ను వివసుణ్ణి చేసింది..

    ReplyDelete
  2. poem..madhuvu..padhalu....potipaddai..

    ReplyDelete