రెండు చుక్కల అత్తరు
రెండు చుక్కల కన్నీరు
రెండు చేతుల మధువు
నీ ఖాళీ పాత్రల కనుల నిండా తన రెండు తల్లి కౌగిళ్ళ
లాలించే పాలిండ్లు, పురా జోలపాటలు ఒడి ఊయళ్ళు-
తనువు రేగిపోయిన
నగర రహదారులని
రాత్రుళ్ళతో విసిరి వేసే గాలులలో
తన లేత ముఖాన్ని నీ ముఖంపై
నిండుగా కప్పుకుని నునువెచ్చగా
ముడుచుకుని పడుకోక పడుకునీ
నిదుర రాక, పోతే
ఒరే లిఖితుడా, నా ఆదిమ భిక్షుకుడా
మెరుపులు పగిలే వేళల్లో ఈ కాలాల్లో
యిక ఇంతకు మించిన శాపం - శోకం
యింకా ఏదైనా మిగిలి ఉందా నీకు-?
No comments:
Post a Comment