ఏక పత్రమైన కాంతిని
తాగుతున్నాను
పరమ పవిత్రంగా
ఏక పతీవ్రతుడైన తనువుతో, తనువంత తన అంత పాత్రతో
--నిరంతరం
హాలాహలం
నీ నాభిపై చెవిని ఆన్చి విన్న
నీ లోపలి నేనైన
నీ పసి నెత్తురైన
మందార పూల
శిశు కదలికలతో
నా చెవిలో వీచిన
నీ పలికీ పలుకని
పెదాల రహస్యంతో-
హతవిధీ, ఒక
-హృదయాన్ని
తొలి వానలో దున్ని
నాటుతున్నారు
మట్టివేళ్ళతో ఒక
రూపాన్ని ఎవరో వొంగిన నడుముతో, చూరైన కనులతో
నుదిటి తడిని తుడుచుకునే గాలి వంటి ముంజేతులతో-
ఎక్కడ ఉన్నావు నువ్వు ఇంతకూ
విత్తనం మెత్తగా
మట్టిలోకి ఇంకే మైమరపు కాలాన?
No comments:
Post a Comment