నిండైన ఒద్దికతో ఓపికగా
ఎక్కడి నుంచో
తన రెక్కల్లో దాచుకుని తెచ్చుకున్న
ఓ నీటి విత్తుని
యిక్కడ ప్రేమగా నాటింది
తనతో తానే విసిగిపోయిన
ఈ వేసవి పిట్ట-
యిక రాత్రి బాటలో
అలసి కూలిపోయిన
నీ దాహపు దేహం
ఈ ఉదయాని కల్లా
చినుకుల పూలు
జల్లై రాలుతున్న
ఆ నీటిచెట్టు కింద
నీ ఆత్మ తడిచిన
మట్టి చల్లదనంతో
హాయిగా నిదుర లేచింది-
No comments:
Post a Comment