కూజాలో పొందికగా ఒదిగిన మధువీ రాత్రి
కూర్చుంటానిక ఒక పాత్రతో నీ శరీరంతో
నీ అరచేతులైన రెండు
లేత తమలపాకులతో
ఇలా నీతో - ఒక్కడినే-.
ఇంత తేలికగా, ఇంత నేరుగా,
ఎవరో నిన్ను పిలిచేందుకు
చప్పట్లు చరచినట్టు, ఇంత
దగ్గరగా జీవితమెన్నడూ లేదు.
నుదిట నుంచి పాదాలదాకా
నిన్ను ఇంత నిండుగా తాగి
నేను ఎన్నడూ లేను.
బొట్టు బొట్టుగా జారుతూ ఇక
ఒక చల్లటి చీకటే రాత్రంతా
నాపై వెన్నెలంత దయగా.
చూడు
ముడుచుకుని ముడుచుకుని
తనలో తాను పోదుపుకుని
నీ పొదుగులో తనని తాను
మరచి, ఎలా
పరమ పవిత్రంగా నిదురపోయాడో
అతను.
కూర్చుంటానిక ఒక పాత్రతో నీ శరీరంతో
నీ అరచేతులైన రెండు
లేత తమలపాకులతో
ఇలా నీతో - ఒక్కడినే-.
ఇంత తేలికగా, ఇంత నేరుగా,
ఎవరో నిన్ను పిలిచేందుకు
చప్పట్లు చరచినట్టు, ఇంత
దగ్గరగా జీవితమెన్నడూ లేదు.
నుదిట నుంచి పాదాలదాకా
నిన్ను ఇంత నిండుగా తాగి
నేను ఎన్నడూ లేను.
బొట్టు బొట్టుగా జారుతూ ఇక
ఒక చల్లటి చీకటే రాత్రంతా
నాపై వెన్నెలంత దయగా.
చూడు
ముడుచుకుని ముడుచుకుని
తనలో తాను పోదుపుకుని
నీ పొదుగులో తనని తాను
మరచి, ఎలా
పరమ పవిత్రంగా నిదురపోయాడో
అతను.
poem is so good. leaves me with a blissful feeling.
ReplyDelete