ఇద్దరం

పల్చటి కాంతిలో ఇద్దరం, పక్క పక్కగా :
     నిమ్మకాయవంటి వెలుతురు, నీ శరీరంలోంచి నిమ్మతొనల వాసనా
     ఎదురుగా పచ్చికలో పిచ్చి పిచ్చిగా గెంతుతూ మహదానందంతోనే
     ఎగిరే మన పిల్లలు. అశోకా చెట్లలోంచి గాలి ఊగీ ఊగీ

     రివ్వున కిందకి దిగి వస్తుంది,  నీ శిరోజాలని చేరిపేందుకు.
     ఇక అంటావు కదా, అరచేత్తో ముఖంపై నుంచి శిరోజాలని
     వెనక్కి తోసుకుంటూ, నావైపు నవ్వుతో శాంతిగా చూస్తూ:
     'ఎంత చల్లగా ఉందో కదా ఈ గాలి. వెడదాం ఇంటికి తొందరగా.'

     నవ్వుతూ ఇక నీ చేతిని పుచ్చుకుంటాను నేను.
     సరిగ్గా అప్పుడే

     గుప్పెడెంత ఆకాశంలో నీ హృదయమంత జాబిలి వికసించింది-