ఆదిమ బలిదానం

చల్లటి నీడలలో, వానకి పిచ్చిగా తడిచిన

గుల్ మొహర్ పూల చెట్లు

ఒక్కసారిగా వీచిన గాలికి
తనువులు జలదరించి ఇక   

ఎర్రెర్రని  పూలని పకాల్మని
ఒక నవ్వుతో పడకపైనంతా
విరజిమ్ముతాయి-     

అవే, నెత్తురు ఎగతన్నుకు వచ్చి
మెత్తగా విచ్చుకుని నిన్నుగట్టిగా
తమలోకి లాక్కుని వాటేసుకునే
ఆ పిచ్చి గుల్ మొహర్ పుష్పాలు

నిన్ను ఎప్పుడూ ఏమీ అడగని
పుష్పాలు, నిన్ను వదలలేని
నీకు అర్ధం కాని ఎర్రని వెన్నెల
పుష్పాలు. నీ మెలుకువలో నీ
నిదురలో జ్వలించే పుష్పాలు-  

ఇక అందుకే ఆ రాత్రంతా, అతనిలో  

ఒక అడవీ, ఒక సముద్రమూ 

ఒక ఇప్పపూల వానా మరి 

ఒక ఆదిమ బలిదానమూనూ-