చివరివరకూ

నూతనమైనది ఏదంటే, ఏమీ లేదు. చూడు 
     చీకటి ప్రమిదె వెలుతురులో, ఊగుతుంది

ఈ రాత్రి వృక్షం, పురాజన్మల నీడలతో, కింద
అలసి ఒరిగిన, స్త్రీలతో పురుషులతో
అర్థనారీస్వరులతో. దిగంతాల గాలి

కంబళ్ళను కప్పుకుని వాళ్ళే, ఆకాశమంతటా
నాటి, మొలకెత్తిన చిరు నక్షత్రాలతో-
మరి అవే, తెస్తాయి చినుకుల నేలని

నల్లటి, మన శరీరాలంతటి, చెమ్మగిల్లిన మట్టిని
బొందితో మనం ఈ భూమిపైకి వెళ్లేందుకు.

రా. తగినంత స్థలం ఉంది మనకి. మనకే. 
ప్రేమించుకోవడానికైనా
మరి చంపుకోటానికైనా          
చివరివరకూ-