12-12-12

నీ తలను నరుక్కుని, బల్లపై ఉంచుకుని జాగ్రత్తగా పరికిస్తావ్

అందులో నీదైనదేదీ కనపడదు

చేతుల్లోకి తీసుకుని మోగిస్తావ్ 

అందులో నీదైనదేదీ వినపడదు 

ఇక కనురెప్పలను తెరిచి, కనుపాపలను చూస్తావ్.గాలికి   

రాలి గడ్డకట్టుకుపోయిన, పూవుల ప్రతి/బింబాలు మాత్రం 

ఉంటాయి అక్కడ, ఆ సమాధుల వద్ద. మరి 

ఇక నాసికను తాకుతావ్ చివరికి. 

గాలి లేని ధూళి పేరుకున్న తీరం 

ఉంటుంది అక్కడ, ఒడలు చిట్లిన చీకటి గాట్ల ఒంటరితనంతో-

మరి విరిగిన ఒక వేణువూ చివరి నెత్తురు చుక్కలూ అయిన

నీ కుత్తుకలో, నీ గొంతుకలలలో  

ఎవరివో బోలు శబ్ధాలు, ఎవరివో 

అసంఖ్యాక వాచకాలూ.అందులో 

నీదైనదీ, నీ నదీ ప్రవాహ మైనదీ

నీ అరచేతుల్లోకి తీసుకుని తాగగలిగే అమృతమేదీ కనపడదు-  

అందుకని
ఇకప్పుడు, నరుక్కున్న నీ తలను శుభ్రం చేసుకుని ఒక ఖాళీ 

పాత్రగా మార్చి మంచినీళ్ళతో నింపి 

నీ ఆవరణలోనే  పిచ్చుకలకు ఉంచి

మొండెం లేని శరీరంతో కూర్చుంటావ్, 12-12-12నాడు

ఆకుల నీడల మధ్యా, పాదాలని కోసే గాలి కాంతి మధ్యా

మరి అంతిమంగా నీ తల, ఈ 

జీవితంలో దేనికో, ఒక దానికి 

పనికి వచ్చింది కదా అని అనుకుంటూ  

నిన్నానుకుని కూర్చునున్న
ముఖం మాత్రమే కలిగివున్న 
శరీరంలేని ఓ స్త్రీ అశ్రువులని

నీ దోసిళ్ళలో కడు జాగ్రత్తగా
భద్రపరుచుకుంటో, ఏడేడు
కాలాలలో ఏడేడు లోకాలలో ఏరుకుంటో-