జ్వలనం

చీకట్లో కూర్చుని, తదేకంగా చూస్తాడు అతను, కిటికీకి అనుకుని

     ఓ వారగా తల వాల్చి కూర్చున్న తన వైపూ

     ఒంటరి వజ్రంలా మెరిసే తన నయనం వైపు: 

     అతనికి అప్పుడు కించిత్ ఆశ్చర్యం. 'ఏమైంది 

     తన మరో నయనం' అని. ఇక అప్పడు తను లేచి 

అతని వద్దకి వచ్చి, మెత్తగా అతనిని హత్తుకున్నప్పుడు  

అతని శరీరమంతా ఓ నయనమయ్యి, ఓ మొగలి పూల
పరిమళంలో ఆ రాత్రంతా, ఆ గదిలో ఆ గాలిలో రహస్య రెక్కల సవ్వడితో

ఒక కాగడావలే అప్రతిహతంగా జ్వలిస్తో-