ఈ మధ్యాహ్నం

పచ్చిక వీచే ఆ తనువు
పూలు పూచే కనులు

మట్టి కుండలో నీళ్ళని తాకి
మెరిసి, ఘల్ అల్ మనే
తన చేతి మట్టి గాజులు-

ఆ ఎండ ఎడ్ల బండిలో
ఈ బ్రతుకు జాతరలో

వడగాల్పుల మూటను నెత్తిన
ఎత్తుకుని వచ్చిన నీకు
తనంత చల్లటి మంచి నీళ్ళు
లేతగాలి వంటి తన తనువు

- యిక నింపాదిగా కనులు మూసుకుని
నీళ్ళను పూర్తిగా శ్వాసించి

తడచిన తన అరచేతి గంధాన్ని
నుదిటిపై వేసుకుని
విశ్రమిస్తావు నువ్వు-

ఏమీ లేదు. ఈ మధ్యాహ్నం
కొద్దిగా బావుంది
నా అలసటతోనూ -