ఆ రాత్రి*

ఈ రాత్రి
తన దేహం అలసిపోయింది
నిన్నటిలాంటి ఈ రాత్రి
ఈ రాత్రిలాంటి మొన్నటి రాత్రి

మూడు రోజులుగా తన దేహం అలసిపోయి
వేర్లు వెలుపలకి వచ్చి వొరిగిపోయిన
వృక్షంలా మంచంపైకి రాలిపోయింది

జ్వరం: వేయినాలికల సాలెపురుగేదో
గూడు కట్టుకున్నట్టు మోకాళ్ళ మధ్య నొప్పి-

అమ్మ అంటుందీ:"మోకాళ్ళ మధ్య నుంచి
నలువైపులా నరాలు చీలిపోతున్నట్టు
భరించలేని నొప్పిరా కన్నా" -

తన కళ్ళ వెనుకగా ఎవరో నెమ్మదిగా
ఎండు కట్టెలు తగలవేస్తున్నారు:
యిక ఆ కళ్ళు రెండూ నిశ్శబ్ధంగా
అరణ్యాల్లా అంటుకుని కన్నీళ్ళతో మండిపోతాయి

"తలలో పోటురా: పగిలిపోతుంది
భరించలేని నొప్పిరా కన్నా-"

ఆమె పక్కగా, అమ్మ పక్కగా కూర్చున్నాను
వేసవి ఎడారిలో నగ్నంగా నుంచున్నట్టు-
వేడి గాలి, జ్వలించే ఊపిరి: శరీరం నీరులా
ఆవిరవుతుందా? మాయమౌతుందా? ఏమో తెలియదు కానీ

ఆమె మాత్రం నిశ్శబ్దంగా పడుకుంది

నిశ్శబ్ధం మహా శబ్ధమైన మృదువైన భాష
ఆమె ఆ నిశ్శబ్ధ శబ్ధంతో సంభాషించింది
నాతోటి పలుమార్లు
ఇప్పటిలాంటి మునుపటి రోజులలో-

ఆమె నుదిటిపై అధ్రుస్యంగా కదులుతోన్న
ఒక పొద్దుతిరుగుడు పూవు
ఆమే ఒక పూవు. సూర్యరశ్మి వర్షంలా
కురుస్తున్న దృశ్యం కూడా
ఆమె ఒక మహా యోధురాలు కూడా-

రాత్రిలో బయటనుంచి
ఒక పిల్లి అరుస్తోంది:
మా గది బయట అది
అసహనంగా తిరుగాడుతున్న పాదాల సవ్వడి

నా హృదయంలో కూడా ఒక పిల్లి కదులుతోంది
అసహనంగా ఆమెకోసం
ఆమె కోలుకుని దయగా ఇచ్చే పాలకోసం
పాలలాంటి ప్రేమపూరిత జీవితం కోసం-