యిక యిక్కడ నీకేం పని?

నీడల వెలుతురులో
నిన్న రాలిన రావి ఆకులు నిన్నే పిలుస్తాయి-

రేపు రాలే
తిగిరాని మరో ఆకువి నీవని కొమ్మల్లోని కొంగలకి తెలుసు
గాలికి వాలి
మట్టిని తడిమే గడ్డి పరకలకీ తెలుసు, నీ తల్లికీ తెలుసు నీ స్త్రీకీ తెలుసు-

అందుకనే ఏమో
ప్రతీ సాయంత్రం

పిల్లలు నీ ముఖాన్ని తమ అరచేతుల్లో పుచ్చుకుని తిరిగి
రాత్రి వేళ ఇంటి ముంగిట్లో కూర్చుని
తమ మెత్తటి చేతివేళ్ళతో రుద్దుతారు:

గరుకు కాలం
ఇనుప లోకం

ఎవరో ఒకరు నిన్ను నీలా దాచుకోనిదే
ఎవరో ఒకరు నిన్ను పలుకరించనిదే, చావుకి బ్రతికి ఉండవు నీవు
ఎవరో ఒకరు నిన్ను శుభ్రం చేయందే, దుమ్ము దులిపి
పెదవులతో నిన్ను ప్రమిదెలా అంటించందే లేత వేడై నిదురోవు నీవు -

యిక వెళ్ళు ఇంటికి!

ఒక గులాబీల ఉద్యానవనం, ముళ్ళ పరిమళంతో
పచ్చి నీటి వాసనతో ఎదురుచూస్తుంది నీకోసం-

రావి ఆకుల నీడల చెమ్మదనంలో, చెట్టు కాండపు మొదట్లో
ఆ పచ్చిక బయళ్ళ శబ్ధాలలో
చినుకులో, వెన్నెల తునకలో రాలి, మంచు శ్వాసతో పెనవేసుకుని

నువ్వు చూడని కీటకాలూ
నువ్వు వొదిలివేసిన మృగాలూ నిదురోయే వేళయ్యింది-

యిక యిక్కడ నీకేం పని?