నా మధుపాత్రలో నీవు
నీ మధుపాత్రలో నేను:
వర్షం లేని రాత్రుళ్ళలో
నేను నిన్ను తాగాను
నువ్వు నన్నెత్తుకుని
దింపకుండా తాగావు
హృదయం తేలికయ్యింది. శరీరం
నీలి మేఘమయ్యింది, జల్లయింది
ఇంకొంత కాలం జీవించవచ్చన్న
ప్రేమో, నమ్మకమో నవ్వో కలిగింది-
యిక నిండుగా మత్తిల్లి, అరుచుకుంటూ
ఏవేవో పాడుకుంటూ ఇళ్ళకు చేరే వేళల్లో
ఎవరిదో చేయి మన నుదిటిన లేపనం అయ్యింది
ఒక లేత నిద్ర వింజామరలతో ఆహ్వానం పలికింది
స్నేహితుడా, నేను ఉన్నందుకూ
నువ్వు ఉన్నందుకూ, మధువు ఉన్నందుకూ
జీవితం ఇచ్చిన ఆ విశ్వదాతువికి కృతజ్ఞతలు-
good. the angst of the heart is well expressed
ReplyDeleteనేస్తమా! నీకు నా కృతజ్ఞతలు...:)
ReplyDelete