ఆ సాయంత్రం*

ఆ రోజు సాయంత్రం

కనిపించనిదేదో గాలిలో పెనుగులాడుతున్నట్టు
మాసాంతపు మార్చి ఎండ చెట్లపై వలల్లా జారి
ఆకుల మధ్య నల్లటి మచ్చల్లా మారుతున్నప్పుడు

నేను తన అరచేతిని గట్టిగా పట్టుకున్నాను

ఇంతకు మునుపెపుడూ తాకనట్టు
తన అరచేతిని భయంతో
తను వెళ్లి మిగిల్చిపోయే
లేనితనం ఇచ్చే శూన్యంతోనూ తపనతోనూ
దీనంగా దుక్కంగా, నా శరీరంలో
ముక్కలవుతున్న సారాంశం ఉనికితోనూ

తన అరచేతినీ, ఆ ఐదు వెళ్ళనీ తన శరీరాన్నీ
మరణించేముందు అత్యంత ప్రియమైనదాన్నేదో
బ్రతికి ఉన్న క్షణాలలోకి ఇంకించుకున్నట్టు

వొదలకుండా తన దేహపు వెచ్చదనాన్ని
జారిపోతున్న నా కనుల తడిలోకి అదుముకున్నాను

ఆ రోజు సాయంత్రం సర్వం నన్ను వొదిలి
తనతో వెళ్లిపోతున్నప్పుడు, యిక తిరిగి
మరెన్నడూ నేను తనని చూడనని తెలిసినప్పుడు

ఇంతకుముందు నేనెపుడూ అనుభవించని
స్థితినీ భాషనీ, అ/కారణంగా
చెంపపై చరచబడిన పిల్లవాడు
నీళ్ళు నిండిన నేత్రాలతో లోకాన్ని చూసినట్టు

శరీరాన్ని భిక్షపాత్రగా మార్చుకుని
వేసిన భిక్ష కళ్ళ ముందే తిరిగి మాయమయ్యే కాలాన్ని
నా అరచేతుల్లోకి పీల్చుకుని

ఆ రోజు సాయంత్రం, నా అరచేతుల మధ్య
ఆమె వొదిలివెళ్ళిన
ఆమె చేతి స్పర్శను
గట్టిగా పట్టుకుని కూర్చున్నాను-