నీ పెదాలు

ఎండని పువ్వులా చేసి, సిగలో ముడుచుకుని నువ్వొస్తే
ఇక అంతా ఒక అయోమయం - ఇక అప్పుడు

నీ ముఖం, ఒక కాంతి ఖచిత, ద్రవ దర్పణం
నేను తిరిగి నా ముఖాన్ని కనుక్కోలేని
కడుక్కోలేని, సూర్యుని వలే మెరిసే ఒక

వెన్నెల నయనం, ఒక వెన్నెల వలయం, ఒక వెన్నెల దహనం-

చత్. అసలే ఈ పొగల పొగల ఎండలో,  మరి నా మానాన నేను
ఈ మధుశాల పడగ కింద ఒకింత
శాంతిగా ఉందామంటే, అనుకుంటే

ఎందుకో మరి నీ పెదాలు, నిలువెల్లా
కాలిపోతూ నన్ను దహించివేసాయి-

ఉర్రేయ్ - ఎవడ్రా అక్కడ! ఒక టన్ను టిన్ను బీర్లూ, వేయి బార్లూ
ఇలా వొంపిపొండి - ఇక ఈ రాత్రి కి
ఏమైనా కొంత బ్రతికి, కొంత మిగిలి

రేపటికి ఎలాగోలాగా ఉండగలుగుతానేమో చూస్తాను-