ఈ స్థితి

నాలుగు వాక్యాలు రాసుకుందామనే, అంతకు మించి పెద్దగా కోరికలూ
    ఏమీ లేవు - అరచేతుల్లోకి ముఖాన్ని ముంచుకుని
    శుభ్రంగా కడుక్కుని, ఆపై
    వీచే గాలితో తుడుచుకుని

కనులు మూసుకుని, ఒకసారి నిన్ను తలచుకుని
     ఒక ప్రార్థన మొదలుపెడతాను -
     ఎలా అంటే, గుండెను చీల్చుకుని
     నెత్తురుతో కొట్టుకుంటున్న గుండెకాయని అరచేతుల్లో ఉంచి
     ఆ లబ్ డబ్ సవ్వడిని నీకు
     కన్నీళ్ళతో వినిపించినట్టూ

రాలిపోయిన ఒక జీవాన్ని, గుండెలకి హత్తుకుని ఏడ్చినట్టూ
     చివరికి, ఏమీ చేయలేక ఒక
     నిశ్శబ్ధపు ఆక్రందనతో నేలకి ఒరిగిపోయినట్టూ
     స్పృహ తప్పినట్టూ:  అదే అదే

ఒక మూగవాడి ఆఖరి సంజ్ఞా గీతం వలే, అతని చేతివేళ్ళ కంపన వలే-మరి
     ఇలాంటి పచ్చిముల్లు ఎప్పుడైనా
     అరిపాదంలో దిగి విరిగిపోయిందా
     నీకు, తీయరానీయకుండా, అలాగే ఉంటూ సలుపుతూ?

ఇదే, నువ్వు రాయాల్సిన సరియైన రహస్య సమయం
     నెత్తురు అంటిన ముల్లుతో, నీతో-
     దా మరి, రాద్దాం ఒక ఇల్లాంటి నిన్నూ నన్నూ, ఒక పసిముల్లునూ-