ఒక/స్థితి

నువ్వొక క్షతగాత్రుడివి, నలుగురినీ
చీల్చి పరిహసించే వాడివి

కావాలి వాళ్లకి, పూలు అల్లే పదాలు
పదాలు అల్లే మెత్తని పెదాలు

నాలిక ఊసరవెల్లని, వాళ్ళ పెదాలు
దాటని కీలుబొమ్మని ఎన్నడూ

వాళ్లకు చెప్పలేదు. నువ్వేమైనా

చెప్పావా వాళ్లకి

మది వేరని, నిశ్శబ్దం వేరని?

నవ్వు వేరని, నవ్వుతూ

దిగమింగుకున్న దుక్కం వేరని?

నువ్వు వేరని, నువ్వు

కాగితశిల్పివి కావని?

శిలాశాసనకర్తవి కావని?

ఎవరో మెడపై వేళ్ళ చివర్లతో

నిమిరితే ఒళ్ళు జలదరించి

నిశిరాత్రుళ్ళ వెంట తిరుగుతూ

ఆకుల చివర్లనుంచి రాలే

అక్షరాలని ఏరుకునే భిక్షువని?

నిరంతర పదనిశ్శబ్ధ

శాపగ్రస్థుడవని?

ఏమీ అనకు వాళ్ళని. పదాలు

పూలుగా కోరేవాళ్ళని

పూలరేకుల వెనుక దాగిన

చీకటి నీడలు చూడలేనివాళ్ళని

అద్రుష్టవంతులని

వెన్నెలశాలలలో విహరించే

నిర్ముఖ యాత్రికులని

మౌనమోహాలు లేని శబ్ధ

ఆడంబరులని=

ఇనుప దంతాలతో వాళ్ళు

నిన్ను నమిలివేయక మునుపే

లేచి వెళ్ళరా ఈ కంకాళాల

కరాళ జీవాల మధ్య నుంచి

మృత్యుకాంతి తెలియని

అంధ బంధువుల నుంచి

ఎముక హస్తాల ఎడారి

చూపులలోంచీ:

నీ మధుశాల దివ్యకాంతితో

ఎదురుచూస్తోంది నీకోసం

నీకిక ఈ లోకంతో ఏం పని?