తేనెటీగల గూటిలో
ఇరుక్కున్నాను
చిక్కటి చీకటి రాలే
అందం ఇది
నయన ద్రోహం
పెదాల దాహం
సరిపోవు పదాలు
ఈ ముద్రిత
గదులకి
నాభిలో అణిగిపోయిన
అణుగారిపోయిన భాష
నాదీ నీదీ
భోరున, భళ్ళుమని
ఫేటీల్మని ఎడ్చారా
ఎవరైనా ఇక్కడ?
పాపాల ప్రదేశం ఇది
నవ్వడం నేరమే
ఏడవడం నేరమే
మొసళ్ళు తిరిగే
సరస్సులో
స్నేహితులను
నమ్ముకున్న
ఆదిమ వానరాలు
నువ్వూ నేను
హృదయ భక్షిత
రాక్షస లోకంలో
ఒకరినొకరు
అరచేతులలో
పుచ్చుకుని
తిరిగే ఆత్మసంచారులం
నువ్వూ నేనూ
రా ఇకనైనా. రాత్రి వానలో
రాతి వనంలో
వాన చీకటిలో
చెమ్మగిల్లిన నయనం
నీకోసం దీపమై
వెలుగుతోంది
చిరునవ్వుతో మనం
కలుసుకోవాల్సిన
సమయం, వలయం
ఇదే. ఇదే.
No comments:
Post a Comment