మరణే మరణం

దినము దిగులు
చుట్టుకున్నాయి సరీసృపాల్లా
రెండు కళ్ళను:

నువ్వు వచ్చే వార్తావిషం
విలాపం మింగాను ఇప్పుడే

వదన వ్యసనంలో వాదనకు
వివాదం లేదు

నీ వాక్కు ఒక్కటే
గూడు అల్లుకుంటుంది ఇక్కడ
దేశప్రేమతో దేహద్వేషంతో:

సరే: స్పర్శించాను నిన్ను
సరే: ముద్దాడాను నిన్ను
సరే: రమించాను నిన్ను
సరే: పదాలలో, దాహలలో
ప్రతిష్టించాను నిన్ను

ఇదంతా నా ఒక్కడి పాపమేనా?
ఇదంతా నా ఒక్కడి ప్రేమేనా?

సరే: నిన్ను వొదిలివేసాను నేనే
సరే: నిన్ను గాయపర్చాను నేనే
సరే: నిన్ను పాషాణహృదితను
పరాన్న అంకితను చేసాను నేనే
సరే: నా హృదయాన్ని తీరికగా
నములుతూ నీకు వీడ్కోలు
పలికాను నేనే: సరే

ఇదంతా నా ఒక్కడి
లలాట లిఖితమేనా?
ఇదంతా నా ఒక్కడి
మోహశాపమేనా?

విషంతో విచిత్రంగా మారినవాడికి
ఇష్టంతో స్వహింసను స్వీకరించి
అక్షరాలతో కాలాన్ని అమావాస్య
పౌర్ణమిలతో నింపేవాడికి

ఇప్పుడా మళ్ళా నీ ఆగమన
సమాచారం?
ఇప్పుడా మళ్ళా నిన్ను తలచే
మరణ విహారం?

ఇక ఏ చీకటి వనాలలోకి
పారిపోవాలి అతడు
నువ్ ఉన్నన్నాళ్ళూ?
ఇక ఏ మంచుగాలులలోకి
వెడలిపోవాలి అతడు
నువ్ నీ కన్నీళ్ళతో అతడిని
తడిపినన్నాళ్ళూ?

నువ్ చెప్పలేవు. నేను నీ
రహస్యాన్ని విప్పలేను
నీ పునరాగమనాన్ని
తట్టుకోలేను

వదన వ్యసనంలో వాదనకు
ఆస్కారం లేదు

అంతిమ పరిష్కారం లేదు:

నీ పదం ఒక్కటే, నీ వార్తావిషం
ఒక్కటే నిండింది ఇక్కడ:

ఇక దినానికీ దిగులికీ
నీ దయలేని బహురూపమే

శోకం శ్లోకం శరణం
నిమిషనిమిష
మరణే మరణందాసోహం