అంతే!

పాడుబడిన బావి తొవ్వలో
నిండా విరిసిన గన్నేరు పూలను చూసావా ఎన్నడైనా?

గమ్మత్తుగా గుర్తుకు తెస్తాయి అవి మరి
కొన్ని మహా విషపు ప్రేమలనూ
కొన్ని కారుణ్యం లేని కౌగిళ్ళనూ

తన కాలి పట్టాలనూ, ఆ గోరింటాకు అరచేతులనూ
పూల దండలై నిన్ను చుట్టుకున్న పసి చేతులనూ-

మదిలో
గుబులు గుబులుగా మెసులుతోన్న పావురాళ్ళ అలజడి
శరీరంలో
బెదురు బెదురుగా కదులుతోన్న నల్లటి తెరల సవ్వడి

శ్వేత మేఘ మాలికలై పారుతున్న ఆకాశంలో
విచ్చుకున్న నిండు జాబిలి
నీ మెడ చుట్టూ కృష్ణ సర్పమై బిగుసుకునే ఉరి-

ఏంటంటావా ఇది? ఆహ్ ఏమీలేదు

ఇదంతా, అంతా ఇంతకు మునుపు చూడక
పాడుబడిన బావిలో రాలిన తొవ్వలో
నడుద్దామని బయలుదేరిన జీవికి

ఎదురైన నిండు గన్నేరు పూల వద్ద
ఆగిన పదాల విలాపం
క్షణకాలం మృత్యు విరామం- అంతే!