నీకై 13*

ఎవరూ లేక
శరీరమంతా హృదయమై, ఒక రాచపుండై సలుపుతోంది

పరిసరాల్లోనే
నువ్వు ఆపలేని ఒంటరితనం రక్తపిపాసియై
ఖడ్గ దంతాల వేట మృగమై నీకై పొంచి ఉంది-

యిక యిదే సరైన సమయం

యిక్కడ నుంచి నిష్క్రమించేందుకు
మధుశాలల్లో, నీ కన్నుల్లో
మత్తిల్లేందుకు నన్ను నేను మరచేందుకు

పూలల్లో దాగిన పచ్చిముళ్ళను
చేతి వేళ్ళ అంచున దింపుకుని
పొటమర్చిన ఆ నెత్తురు చుక్కలతో
ఈ పదాలను రాసేందుకు-

ఫరీదా, యిక యింతకంటే
ఎక్కువ చెప్పడం నిషిద్ధం
ఎందుకంటే

ఈ హృదయమొక అంతం లేని తపన అనీ
ఈ జనులు తీరని ఒక మహా రుగ్మత అనీ

ఈ సంబంధాలు
జీవితాంతం సపర్యలు చేసుకునే రోగులు అనీ
ఫిరోజ్ కి తెలిసింది ఇప్పుడే-