దగ్ధమౌతోంది గృహం:
అగ్నికీలల మధ్య
మంచుబొమ్మలు
నిలబడి అద్దం ముందు
గీస్తాయి పదాలను
చిత్ర చిత్రాలను
వేచి చూసే కన్నును
రాని నాన్నను
గడ్డి పరకల మీదుగా
వీచే గాలినూ
ఆగక తేలిపోయే
అగంతక క్షణాలనూ:
ఇక్కడే, ఇక్కడే
తెల్లటి నలుపు
మధ్య
నల్లటి తెలుపు
మధ్య
అసమాన రంగులు
కలగలసిపోయాయి.
ఇక్కడే, ఇక్కడే
ఎదురుచూడు
అతడు వస్తాడు
ఆశ్వాలతో
అతిధులతో
ఆమెతో
తన మృత్యువుతో
waw....superb.!
ReplyDeletesri meeru mee kavita very intresting .....love j
ReplyDelete