మధువు దీపం వెలిగించిన వాడికి
లోకమంతా రంగుల కాంతి
అయ్యింది శరీరమొక విశ్వం. చేరినాయి
చెవిలో చిందులేసే చినుక్ చినుక్ శబ్ధాలు
మొగలి పూలై అల్లుకున్నాయి నక్షత్రాలు.
మధుపాత్రలో వెలిగిన చంద్రుడిలో
కనిపిస్తున్నాయి అస్థిత్వపు రహస్యాలు:
చెట్లలో ముడుచుకున్న పక్షులు
పక్షుల కలలని చుట్టుకున్న త్రాచులు
ఏటి ఒడ్దున ఏక్ ఏక్ మంటో కప్పలు=
మూసుకున్న కళ్ళ కింద గుమికూడే
స్నేహితులూ రహస్య రూపాలూ
చీకట్లో వీచే చల్లటి వర్షాకాలపు తొలి గాలిలో
చేతిపై లీలగా సోకుతున్న తన పెదాలు
వలయమైపోతున్నది అతడి మనస్సు
వివశితమైపోతున్నది అతడి వయస్సు
పాత్రలు ధరించని మధుపాత్రా సమయంలో
కరిగిపోతోన్నది అతడి నయనం
మధువు జ్వలనంలో దహించిన వాడికి
తన లోకమంతా వెన్నెల కాంతి
ఇక బయట ప్రపంచంతో అతడికి ఏమి
సంబంధం? ఇక బయటి మనుషులతో
అతడికి ఏమి ఏమి అవసరం?
bagundi kavitha
ReplyDelete