ఉన్నాం మనం అప్పుడు ఆకాశంలో
మనలో ఆకాశం తన చీకటి
రంగులేని రాత్రిలోకి కొట్టుకువచ్చాం
మనం ఇద్దరం మన ఇద్దరూ
నా ఒళ్లో కుక్క నీ తలలో
దాని కలలు
మరోవైపు ఆకులను నిమురుతూ
రావిచెట్టుకు పైగా చంద్రుడు
వెన్నెల చినుకులని విసురుతూ
వర్షపు జల్లై ముంగిట రాలుతో
మనలో తనలో నల్లని చంద్రుడు
అందుకే కదా తాగాం మనం
అమృతం కురిసిన
ఆ విషరాత్రిలో
వంకీలు తిరిగిన నాలికతో
తెగిన పదాలతో:
ఇప్పటికీ ఇంత చీకటి ఇన్ని
రంగుల రాత్రి ఆకాశంలో
నీ వొంకర టింకర గీతలు లేక:
లేకపోయినా వొచ్చిపో ఒకసారి
ఒంటరి కుర్చీ ఒకటి
నిశ్శబ్దంతో నిండి
మోయలేని బరువుతో
వొణికిపొతోంది=
No comments:
Post a Comment