ఏమని అందును

నీ కటినాత్మకమైన చూపు కింద ఒక

పదాన్నీ, అర్థాన్నీ ఉంచడం అంత తెలికేమీకాదు

నీ చుట్టూ అలా ఎగరాలనే నీపై ఎక్కడైనా వాలాలనే

చూస్తుంది గుప్పెడెంత సమయం
నీ పిచ్చుక పిల్ల అయిన ఈ పదం

నువ్వొక ఖడ్గం అనీ
నువ్వొక చీకటి అనీ
నువ్వొక రాతి చెరశాలవనీ నువ్వొక నువ్వనే విషపాత్రవనీ

నీటిలో మునిగిన అద్దంలోని నీటిని మోహించే సర్పకన్యవనీ

తొలిపొద్దులో విచ్చుకున్న ఆ చిగురాకుకి తెలియదు
ఆకుని ఆనుకుని కదిలే ఆ లేత పూవుకీ తెలియదు
పూవులో మెత్తగా దాగుంటున్న ఆ గాలికీ తెలియదు:

అంటాను నేను వాటన్నిటినీ పదాలు అనే
నేను నీకు చెప్పాలనుకున్న మాటలు అనే

నువ్వుఅర్థాంతరంగా, నీతెల్లటిచేతులతోనులిమివేసిన
అనేక గొంతులనే, అనేక మాటలనే, నాకున్నశరీరమనే-

ఇంతకాలం నీతో ఎలా జీవించానో
నాకు యిక ఎప్పటికీ తెలియదు
నీ స్పందనరహిత వదనంలో ఎలా

నా మరణాన్ని రచించుకోవాలో యిక ఎప్పటికీ తెలియరాదు!

(మరోవైపు లేని ఈ జాబిలికి
ఇటువైపు ఈ ధరిత్రి లేదు
అటువైపు ఆ సూర్యకాంతి కానరాదు:

నీ ముందు ప్రార్ధనకై మోకరిల్లిన
ఆ రెండు ముకుళిత హస్తాలే
ఖండితమయ్యాయి నీ నిర్లక్ష్యంతో, నీ లజ్జారహితంతో-

చూడకు ఇటు: నువ్వు చూడని వాన
అప్రతిహతంగా కురుస్తోంది ఇక్కడ-)