ఒక రాత్రి అయ్యింది. యిక అల్లుకుంటాయి
తన కళ్ళల్లో సాలెగూళ్ళు. వాటిలో చిక్కుకుని
పోలేక విడివడలేక చివరికి చూడలేక
ఆ చూపోక్కటే కన్నీళ్ళై ఆ బెదురు గూళ్ళల్లో
నిన్ను దాటలేక, నువ్వు దాన్ని ఓపలేక వలయాలుగా తిరుగుతోంది-
ఇద్దరికీ మనందరికీ ఎంత శిక్ష ఇది?
ఇంతకాలం ఇద్దరమూ ఏకంగా ఉండి
ఇద్దరు ఇద్దరిలోకీ వెళ్ళలేక! ఒక్కరిగా ఒక క్షణమైనా భ్రాంతిగానైనా కాలేక-
పోనీ మీరు చెప్పండి, ఎవరికీ ఉన్నాయి ఇళ్ళు ఇక్కడ?
మరొక పగలూ అయ్యింది. యిక మరొక
చీకటి విషపు చింతా మొదలయ్యింది.
పాత్ర నిండా విషంతో, సాలెపురుగులతో
భవంతి గోడ అంచున కూర్చుని
రాత్రితో తనతో మృత్యు లయతో
జనన మరణ ఊయల ఊగేందుకు యిదే సరైన సమయం-
No comments:
Post a Comment