అలసిపోయిన చేతులని
హత్తుకోమని అడగలేను
వడలిపోయిన కనులని
ఎదురుచూడమని చెప్పలేను
అక్కడో, ఇక్కడో, ఎక్కడో
తప్పిపోయిన హృదయాన్ని
దారి చూపించమని
ప్రార్ధించలేను, మోకరిల్లలేను
ఉన్నావా అని అడగలేను
ఉంటావా అని అర్ధించలేను
ఈ రాయీ, ఈ శిల్పం
ఈ కాగితం ఈ పదం
మసకబారి మత్తిల్లిన
ఆ రాత్రుళ్ళలో తప్ప
ఎన్నడూ నిన్నది ప్రేమగా
పిలవడం నేర్వలేదు.
ఎన్నడూ నీకది బ్రతికిలేదు
ఎన్నడూ నిన్ను అది
కనీసం బ్రతికించలేదు
వెన్నెల కురిసే కళ్ళలో రక్తం
పెదాలపై నిరంతర మౌనం
ప్రతిష్టించాడమే దాని ధర్మం-
చర్మం నిండిన మర గదులలో
ఈ లోహపు రహదారుల్లో
నువ్వు దాచుకున్నదేమీ లేదు
నేను పొందినదేమీ లేదు. యిక
రాలిపోయిన జాజి పూలనూ
స్వర్గలోకవనాలనూ, పాపం
రెక్కలు తెగిన పిచ్చుకలనూ
చూసిందెవరూ, అడిగిందెరూ
అమాంతం గాట్టిగా కావలించుకుని
మరణం భయపడేటట్టు
ముద్దు పెట్టుకునేదెవరూ?
baagundi kavita. goppa lines and images... I like it :)
ReplyDelete