ముడివడిన ఆకులను
వేళ్ళ చివర్లతో మెత్తగా పక్కకి జరిపి ఆ ఇంద్రజాల పుష్పాన్ని చూసాను
రంగులతో కూడి రంగు లేనిదీ
వెన్నెల ధూపంతో వ్యాపించేదీ
తడిచిన వేర్ల వాసనతో పెరిగేదీ
నిన్ను విస్మయానికీ, విస్మ్రుతికీ గురిచేసేదీ
అదిగో ఆ తెల్లటి కళ్ళ ఆ పసిడి తనువే
ఆ మాయా మహిమాన్విత వదనమే-
ఎన్ని రోజులయ్యింది నిన్ను చూసి!
బీటలు వారిన చూపులకూ, అలసి వొణికే చేతులకూ
చూపించూ అందించు
ప్రాణావాయువు అందించే నీ ముఖాన్నీ
నేను ప్రార్ధించే నీ స్వరాన్నీ, నుదిటిపై చల్లగా నీడలతో వాలే నీ హిమవనాల అరచేతినీ-
కవిత బాగుంది .
ReplyDeletethats nice....
ReplyDelete