జీవితం

నింపాదిగా తాగుతూ నింపాదిగా ఒక పూవును 
రేకు రేకుగా తెంపుతూ - రాత్రి ఇలాగే ఉంటుంది 
నువ్వు వెలిగించి ఎవరో 

ఆర్పివేస్తున్న దీపంలా.

మరి అందుకే
చీకటిని నీ చుట్టూతా చుట్టుకుని
కళ్ళని కోల్పోయి నిన్ను నువ్వు
ఆసరాగా తీసుకొని

లేచి, పడి, పడి, లేచి - నీ తల ఎత్తి
సర్పవలయాలైన ఆకాశాన్ని చూస్తో
మట్టిలోకీ తారురహదారుల్లోకీ ఇంకే
నీ పాదాల

మరొకరి శబ్దాల అలజడిని వింటూ 
సాగుతావు కదా కన్నయ్యా 
ఆ మల్లెపూల గూళ్ళ 

నిను గన్న ఆ కన్నమ్మ ఇంటికి

ఇక తన వాకిట్లో పడి ఉంటాయి
నువ్వు నిన్న తెంపిన
పసిడి పూల రేకులు

తన ముగ్గుల కన్నీళ్ళతో

ఆ కన్నీళ్ళపై రాలిపడిన
నువ్వు కురిసిన నెత్తురు వాంతితో.

ఇక జీవితం ఎలా ఉందంటే, కన్నయ్యా
ఏం చెప్పేది నీకు ఏం చూపించేది నీకు?