Déjà vu

అప్పుడు
- నువ్వు - సముద్ర తీరాన
     విచ్చుకునే మసక వెన్నెలా, పాలరాతి గులాబీ శిల్పానివీ నువ్వు.
     రాత్రుళ్ళల్లో, ఇక్కడ

నా శ్వాసలో, ఈ కమిలిన నగరంలో
     చెమ్మగిల్లి, నా భుజాన తల ఆన్చిన ఒక నీలి గుల్మొహర్ పూవువీ
     - నువ్వు -

అప్పుడు
నీ చేతివేళ్ళ చివర్లు
     వాన వాసన వేస్తాయి - మట్టి వాసన వేస్తాయి- వేర్ల వాసన వేస్తాయి- 
     అవే. నీ చేతివేళ్లు...

ఎవరి చేతినో గట్టిగా పట్టుకుని
     లోపలికి వేళ్ళూనుకుని, వెలుపలకి వద్దామనీ, కొంతకాలం చిగురిద్దామనీ
     - ఇక నన్ను విడవకు - 
     అని అర్ధించే, ప్రార్ధించే

నీ చేతివేళ్లు. కంట కన్నీరు
     స్మృతుల ధూపమై - ఒక మాతృత్వపు అశ్రువై - నన్ను పొదివి పుచ్చుకునే
     నీ అరచేతులు: O blue blue One
     Of the None:

Come here. Hear. Here-
     వానకి తడచే గుల్మొహర్ పూవులూ
     వాటి చుట్టూ నవ్వే ఆ కాంతి ఆకులూ ఎలా ఉంటాయో ఎవరికీ తెలియదు.
     ఇక
   
ప్రేమ రంగుల గురించి
- రాత్రే వెలిగే వీధి దీపాలతో మనం మాట్లాడటం ఎంత అసంబద్ధం! -