లమ్డీకె

ఓరన్నా నువ్వు ఎంతన్నా
ఈ లోకం ఒక బందీ ఖానా

తిన్నదీ లేదు తిరిగిందీ లేదు, నిండుగా ప్రేమించిందీ లేదు మనస్సు నిండుగా రమించిందీ లేదు తిరిగింది తిరగక తిరగనిది వెదకక వెదికినది దొరకక పోతూనే ఉన్నాం కాలకృత్యాలై కర్మలై పాపాలై శాపాలై శోకాలై పెళ్ల్లిల్లై సంసారాలై శవాలై ఆస్థి దస్తావేజులై భూదాహాలై భవంతుల మోహాలై వస్తు విహారాలై వికృతాలై దినదిన ప్రవర్ధమానమయ్యే పూల సంహారులమై దేహ ద్రోహులమై దేశాలు పట్టి వేలాడే చివికిన దుస్తులమై, అన్నా

ఓరన్నా నువ్వు ఎంత అన్నా
నీకు నువ్వే ఒక బంధీ ఖానా
నీకు నువ్వే ఒక పాయి ఖానా-అని- అన్నా
డతడు

ఒక నిర్ముఖ సాయంత్రాన యింత
అన్నం అడిగినందుకు తనకింత
అన్నం ఎందుకు పెట్టరని పంతం పట్టినందుకు

లమ్డీకె అని తన మూతి పగలకొట్టిన
ఈ లోక కాలపు దయగల జనాలతో-