దూరమైనదేదీ దగ్గరగా రాలేదు
అందుకే గుర్తుకు వస్తుంది నీ ముఖం
ఈ రాత్రి వికసించిన మసక వెన్నెలలా-
వొంగి పూల పాత్రలో
నీ తోటలో పూసిన
తెల్లటి లిల్లీ పూలను ఉంచుతూ
నా వైపు తిరిగి చిన్నగా నవ్విన
ఆ సన్నటి సవ్వడే
యింకా యిక్కడ
చినుకుల చిలుకల కలకలంతో
మెత్తగా తేలికగా
కదులాడుతోంది-
యిక ఏం చేయను?
వాన కురిసిన రాత్రి
చీకటి వెలిగిన రోజా పూల కాంతిలో
చల్లటి చామనఛాయతో నీ ముఖం
వెచ్చటి నక్షత్రాలతో మెరిసిన, నేను
మోహించిన నీ తామర పూల శరీరమూ గుర్తుకువచ్చి
ఇదిగో ఇలా, నల్లటి కన్నీళ్ళతో ఓ అడవి మనిషి
ఈ పదాలను రాసుకుంటున్నాడు
ఆకస్మికంగా తనకు చూపు లేదని
గ్రహించి తల్లడిల్లే కబోధిలా-
No comments:
Post a Comment