మన కృతజ్ఞత

"నీ చీకటిని ఏ దీపమూ వెలిగించలేదు

నీ చేతులే, తలను పాతుకున్న నీ     చేతులే
నువ్వు తల ఎత్తలేని కర్మాగారాలు.

శరీరమంతైన కళ్ళల్లో, ఆకాశాన్ని      తాకేంత
చీకటి గోడలూ, పొగలూ ఆకులు
ఒరుసుకుని నీడల్లా కదిలే నీలి         శబ్ధాలు-

మెడపై కాడిని దించి కొద్దిగా ఇటు      చూడు
నీ ఎదురుగా నేను, కొంత మసక
వెన్నెల వలె, మరి కొంత

ఉదయం వండి, నీకై దాచిన అన్నం
వలే, నెత్తురు చిప్పిల్లిన నీ పెదాలకి
అందించిన మంచి నీళ్ళ వలే - ఒక    పాక వలే-

దా. నన్ను కావలించుకో. నిర్భీతిగా
తేలికయ్యేదాకా వెక్కి వెక్కి ఏడ్చుకో
నీ తల్లిని కూడా కదా నేను-" అని అంది తను తనువుతో:

ఉగ్గబట్టుకున్న అతను ఇక జలజలా
రాలిపడి, తన కన్నీటితో ఆమె దేహ
దీపాన్ని వెలిగించాడు, అవిసె చెట్లు

హోరున వీచే గాలుల్లో ఆ రాత్రంతా
వెలిగిన నిదుర గుడిసెలో: ఇక అది
'ఏమిటి' అని అడిగేందుకు నేనెవరు మీరు ఎవరు?