సామాజిక వృక్షం (అను) సమాజ వాచకం

లోకం ఆగిపోయింది
తెరలతో, ముఖంలేని పుస్తకంతో కాలం తిమ్మిరెక్కింది

చదరపు శీతల గదులు, రహదారులలో శిలలైన మనుషులు. నిన్ను
సర్పలై చుట్టుకునే చేతులూ, కళ్ళూ ఎవరివో కాళ్ళూ: ఇక నిన్ను కనని ఇనుప గర్భాలు -

ఏదైనా ఉందా నీది ఇక్కడ
ఏదైనా ఉందా నీది అనుకునే నీదైన, నువ్వైన నీది ఇక్కడ

ఈ నీ ఉదయాలు, నువ్వు నీ ఫ్రిడ్జ్ లో దాచుకునే మొన్నటి పాలు
ఈ నీ రాత్రుళ్ళు, నువ్వు నక్షత్ర ప్రసారాలలో మునిగే శృంగార కార్యక్రమాలు
ఈ నీ పిల్లలు, నువ్వు భద్రంగా బీరువాలో దాచుకునే ఖాతా పుస్తకాలు
నువ్వు బ్రతికి ఉన్నావో, మరణించావో అని తలంచే ఆ స్త్రీ ఆ తల్లీ ఆ తండ్రీ
నువ్వు విసుగు పుట్టినప్పుడు తిరగవేసే వినోదపు పత్రికలు
ఈ నీ సాయంత్రాలు నువ్వు మ్రోగించే మధుపాత్రాలూ, లోహ శబ్ధాలు-

కాలం ఆగిపోయింది, అద్దంలో లోకం లిఖితమయ్యింది
నిరంతర 'నువ్వు' అనే తెరలలో, ముఖాలలో శరీరం వ్యసనమైపోయింది

ఉంది ఉంది అనుకున్న చోట, హృదయంలోంచి ఒక నల్లని సర్పమే
ఎలుగెత్తి నిను మొహిస్తూ ప్రేమంత విషం కక్కుతుంది ఇక్కడ-

వీటన్నిటిలో ఎక్కడున్నావురా, వీటన్నిటిలో ఎక్కడ మునిగిపోయావురా
వీటన్నిటిలో ఎక్కడ తప్పిపోయావురా
హితుడా, సన్నిహితుడా మిత్రుడా నా ప్రియమైన శత్రువా?