నగర అర్థ/ రాత్రిలో, రహ(స్య)దారులలో మిగిలిన వోడ్కా రాత్రి

గజిబిజి గీతల నల్లటి ఆకాశం, అర్థాంతరంగా మూసుకున్న కనురెప్పల చీకటి ప్రదేశం

ఆ రోజు, ఆ రాత్రి, చారికల చందమామ చీరికలైన మబ్బులపై చీల్చుకుపోయి
నెత్తురు చిప్పిల్లిన అరచేయి అయ్యింది: ఆ కధే ఇది.

తెల్లని గులాబీ మొగ్గల కన్నులతో, తెల్లని చల్లని మెత్తని చిరునవ్వుతో ఆ చిన్నారి
తన హృదయాన్ని గాలికి కదిలే, రాత్రి పొదరిల్లుకి పూసిన చుక్కలకి ఇచ్చివేసింది

ఆనక అనుకోకుండా అతడి ఆవరణలో, తన దూరంలో ఒక ఇంటిలో జల్లు కురిసింది

అతడి హృదయం, అతడి శరీరం

చినుకులతో రాలిన ఆకులతో, కొమ్మల మాటున దాగి రెక్కలు ముడుచుకుంటున్న కాకులతో
దారిన ఆగిన చిరిగిన కాగితాన్ని తమతో లాక్కువెళ్ళే గాలులతో నిండిపోయింది

ఎవరైతే ఉండీ వొదిలివేసారో, ఎవరైతే ఉండీ వెళ్ళిపోయారో, ఎవరైతే వెళ్ళిపోవడంతోనే
తిరిగివచ్చి మిగిలిపోయారో, అటువంటి వాళ్లు ఇచ్చిన కట్టెలతోనే
వాళ్ళు ఇచ్చిన కట్టెలపైనే వాళ్ళ ముద్రలతోనే అతని హృదయం
అతడి శరీరం, అతడి లోకం తగలబడి/పోయింది. ఇక ఈ వేళకు

వెన్నెల నుంచి వానతో, వానలోని సంపెంగ పూల పరిమళంతో, బోల్డంత నవ్వుతో
కళ్ళల్లో పూదోటలతో తిరిగి వచ్చిన, తిరిగి తిరిగి వచ్చిన చిన్నారికి
'నాన్నా' అనే అన్నం ముద్దను కలిపి, తన కథలతో పెట్టే వారెవరు?

గడపవద్ద, గడపవలె అటూ కాక ఇటూ కాక, ఆ ఇంటి లోపలికీ ఇంటి వెలుపలకీ కాక
శరీరం లోపలా శరీరం బయటాకాక ఒక స్త్రీ తనువు నిలువెల్లా పురుషులతో, భర్తలతో
తన తనంతో తన తనువుతనంతో తల్లితనంతో ఆ ఇతరత్వంతో
అలసిపోయి, పులిసిపోయి ఒక్కత్తే, ఒక్కతిగా నిదురపోయింది:

గజివిజి గీతల నల్లని ఆకాశంలో, మూసుకున్న కనురెప్పల చీకటి ప్రదేశంలో
ఇక ఆ పాప ఒక్కటే రాత్రంతా ఎదురుచూస్తూ కూర్చుంది

ఇక అతడే, నేనే ఆ రాత్రి అంతా రాత్రితో పాటు రాత్రిగా మారి
గంజాయి మంచుతో ఊగే ఒక గడ్డిపూవుతో సరి/తూగాడు

బ్రతికి ఉన్నావా, చచ్చిపోయావా, లంజా/కొడకా
తిన్నావా తినలేదా అని ఎవరూ తననీ అడగలేదు, నన్నూ అడగలేదు.