మరొక్క మరొకసారి

నీలిమంచులో నిర్మితమౌతున్న ఎరుపు అద్దానికి
అటువైపు తను, ఇటువైపు నీవు

ఆ అద్దం తనువులో తనవితీరా తనువులని ముంచి
తాగుదామని నెత్తురుని పెదాలతో, పదాలతో వాళ్ళు

తన తనువుకు అటువైపు నువ్వు
నీ తనువుకి ఇటువైపు తను, మధ్యలో పాపం పసివాడు
చేతిలో నిన్నటి పుష్పగుచ్చాలతో

మరచిపోలేదు ఎవరూ ఆకుపచ్చటి ఆ సాయంత్రాలని
వర్షపు తెరలు వదనాలని చరిచే ఆ ఈ సాయంత్రాలని
శరీరాలకు అతుక్కుపోయిన ఆ ఈ దిగులు దుస్తులనీ
సన్నగా సాగే పిల్లి పాదాలతో, నూనుగు శిరోజాలతో
నీలోకి జొరబడి గగుర్పొడిపించిన ఆ ఈ సాయంత్రాలని:

నీలిరాత్రిలో నిర్మితమౌతున్న నీలిఎరుపు అద్దానికి
అటువైపు ఉన్న తన తనువునీ, ఇటువైపు ఉన్న నిన్నునీ
ఎవరూ మరచిపోలేదు, ఎవరూ మరచిపోరు

వాడిన పుష్పగుచ్చాలతో రాత్రి నదిలోకి రాలిపోయి
రేపటికి శవమై తేలిన ఆ నీలికళ్ళ అమ్మాయి కూడా-

ఇక ప్రేమించలేక, ఇక రమించలేక తనే, అతడిలోని తనే
ఆ తరువాత వెళ్లి, తెరచి ఉంచిన తలుపులను మళ్ళా
మరొకసారి, మరి ఒకే ఒక్కసారి తెరచి వచ్చింది=