ఎవ్వరూ అడగరు నిన్ను
ఎక్కడి వెళ్ళిపోయావని, ఎందుకు వెళ్ళిపోయావని
చిట్లిన నీడల చుట్టూ తచ్చట్లాడుతూ
మధ్యాన్నం పూసిన ఎండని
గోడపై ఒంటరిగా ఉన్న అద్దంలో తురుముతూ
ఒక్కడే అతడు: ఒంటరిగానే అతడు. ఎప్పుడూ
'ఎందుకు'గానే, 'ఎన్నడూ'గానే, ఒంటరిగానే అతడు.
అందుకని ఇక ఈ వేళకు
స్నానాల గదిలో నువ్వు అంటించి మరచిన
నీ నుదిటి సింధు బిందువు నెత్తురులో
ఒక్కసారిగా మిళితమయ్యి, అనేకంగా అంతమవుతారు
రాత్రీ అతడూ, అతడూ తన తనువూ. (ఒంటరిగానే)
ఇంతకూ, ఇంతగా శిక్షించబడే సుఖాన్ని ఇచ్చి
నిత్యం పరదాలమాటున దాగి ఉండే ఆ నువ్వు:
..........................................................ఎవరు?
నవ్వకు. ...............ఇంతకూ ఎవరు? ఆ నువ్వు?
Good poem uncle. Ilaanti kavitslu kotta orabhaavanni srusthistaay paatakunilo. Particularly the last stanza dragged me into a different feeling. Thanq uncle. I like it :-)
ReplyDelete