కురూపి

దరికి రాకు దారి చూపకు

రంగులను ఉరుమే కనులు
చినుకులని చివరి పెదాలతో

నిమిరే అనాది చేతి వేళ్ళు
అతడివి.

చుబుకంపై జారిన కన్నీటిలో
కర్మాగారాలూ కమిలిన స్త్రీల
వక్షోజాలూ:

అడగకు చిన్నారి బొజ్జను నింపే
తల్లి పాలను: ఆశించకు

చివరి శ్వాసను అందించే స్పర్శను:
చదరపు గదులలో మెరిసే తెరలలో

ఊహించకు వనాన్నీ వదన జలాన్నీ
నువ్వు ప్రేమించే జనాన్నీ.

వాహన ముద్రిత యంత్ర లిఖిత విశ్వ
వినాశక రాతి రతి మైదానం ఇది=

జరుగు కొద్దిగా.

శిలల ఊపిరిలలోంచి అతడు
పాలరాతి పుష్పాలని

తనకి బహుమతిగా
అర్పించదలచాడు!