కథ

నీ కళ్ళనూ కనుగుడ్లనూ
వాటిపై జారే
చీకటి కుబుసాలనూ

నీ నాసికనూ శ్వాసనూ
వాటిలో వెలిగే
వెదురు వనాలనూ

నీ చెంపలనూ
నీ పెదాలనూ

నాకీపూట నాలికతో
లిఖించాలని ఉంది

నీ చెవులనూ
నీ నుదురునూ
రెండింటి మధ్యా నిర్మితమైన
పొదరిల్లులలో

నీ శ్వేతచుబుకంలో
మెడలోయలయలో
తేనెటీగలు కట్టుకున్న పదాల
గూళ్ళల్లో కళ్ళల్లో

పక్షులు విహరించే
నీ వక్షోజాలలో, తల్లి పాలు రాలే
నీ హృదయంలో

నీ నాభిలో, నాభిలో నిండిన
నాదైన స్వరంలో

నీ యోనిలో నీ ప్రేమలో
మెలికలు తిరుగుతూ
కిందకు సాగిన
వెన్నెల కాళ్ళతో
నీ గర్భంలోని
కాలంతో

నాకీపూట నా నాలిక కలంతో
లిఖించాలని ఉంది

ఏమంటావు నువ్వు?
ఏం చేస్తావు నువ్వు?

((ఆ దినమంతా వర్షం పడగా
పాపం అతడు పాపంతో
రాత్రంతా దహించే శాపంతో
తాకని తన దేహంతో

ఇల్లు లేని కప్పలతో గడ్డిలో
అరుచుకుంటో
మొహంతో తాపంతో తీరని
కోరికతో సొమ్ముసిల్లాడు))


= నీకా కధ తెలుసా?=