ఏమౌతుందో ఈ పూట

ఏమౌతుందో ఇక ఈ పూట
మిత్రుల వద్దకు వెళ్ళాలి=

తొలి వేసవి గాలికి
నేల రాలుతున్నాయి పూలు
ఆకులతో, పిల్లల కనులలో=

అరచేతుల మధ్య
పొదివి పుచ్చుకున్న పూలు
నువ్వు నీ హృదయంలో
దాచుకుని
పెంచుకున్న పూవులు
నీ మిత్రులు

రాలిపోతున్నారు
వేదనతో,పిగిలిపోతున్నారు
ఈ లోకపు వాదనలతో=

తొలి వేసవి గాలిలో వాళ్ళు
ఆహ్వానిస్తున్నారు నిన్ను
ఒక పూలతోటలోకి

మధుపాత్రలతో
మరవలేని పాత్రలతో
దిగులుతో

ప్రేమతో
సంతోషంతో
ద్వేషంతో

ఒక మంచుపూల తోటలోకి
సమ్మోహితుడిని
చేస్తున్నారు నిన్ను=

వెళ్ళాలి
ఆలస్యం చేయకుండా
వెళ్ళాలి
తనువంతా గాయమైనా
వెళ్ళే తీరాలి
మళ్ళా తిరిగి రాకున్నా

ఏమౌతుందో ఇక ఈ పూట
ఏమౌతుందో ఇక ఈ వేట=

మన ముఖాలు**

ఈ రోజు నీ ముఖం నా ముఖంలా అలసటగా ఉంది=

వొదిలివేయబడి, పాడుబడిన ఇంటిలో
ఎవరూ కోయక రాలిపడిన వంటరి మల్లెపూలు
రాబోయే వర్షం తెచ్చిన
గాలిలో, ధూళిలో విలవిలలాడుతున్నాయి
మల్లెపందిరి కింద
కొట్టుకులాడుతున్న మన ముఖాల్ని
దుమ్ము దులిపి ఎవరు తమ కురులలో ధరిస్తారు?
కనులు మూసుకుని
ఎవరు మనల్ని పూర్తిగా శ్వాసిస్తారు?

ఈ రాత్రి*

ఈ రాత్రి
ఆమె దేహం అలసిపోయింది
నిన్నటి లాంటి ఈ రాత్రి
ఈ రాత్రి లాంటి మొన్నటి రాత్రి=

మూడు రోజులుగా
ఆమె దేహం అలసిపోయి
వెళ్ళు వెలుపలికి వచ్చి
వొరిగిపోయిన చెట్టులా
ఆమె మంచంపైకి వాలిపోయింది

జ్వరం. దుఃఖపూరితమైన
సాలేపురుగేదో గూడు కట్టుకుంటున్నట్టు
మోకాళ్ళ మధ్య నొప్పి.
"మోకాళ్ళ మధ్యనుంచి నలువైపులా
నరాలు వీడిపోతున్నట్టు
భరించలేని నొప్పిరా నాన్నా." నా తల్లి
నొప్పిని ఉగ్గపట్టుకుంటుంది.

ఆమె పక్కగా కూర్చున్నాను
ఎడారిలో, వేసవిలో నగ్నంగా నుంచున్నట్టు=
శరీరం: ఆమె శరీరం
నీటిలా ఆవిరైపోతుందా?

ఆమె నిశ్శబ్దంగా పడుకుంది. నిశ్శబ్దం
మహా శబ్దమైన మృదువైన భాష.
ఆమె పలుమార్లు సంబాషించింది, నాతోటి
అటువంటి మహా నిశ్శబ్ద భాషలో
ఇప్పటిలాంటి మునుపటి రోజులలో=

ఆమె నుదిటిపై అద్రుశ్య0గా కదులాడుతున్న
ఒక పొద్దుతిరుగుడు పూవు
ఆమే ఒక పూవు. సూర్యరశ్మి వర్షంలా
కురుస్తున్న దృశ్యం కూడా ఆమె.
ఆమె ఒక యోధురాలు=

రాత్రిలో బయటనుంచి ఒక పిల్లి అరుస్తోంది
ఆమె కోసం
గది బయట అది అసహనంగా తిరుగుతున్న
పదాల సవ్వడి.
నా హృదయంలో కూడా అసహనంగా
ఒక పిల్లి కదులుతుంది

ఆమె కోసం, ఆమె కోలుకుని ఇచ్చే పాల కోసం
పాలలాంటి ప్రేమపూరితమైన జీవితం కోసం=

నీ గురించి*

నీకొక
ప్రేమ కవిత రాయాలనుకున్నాను
నీలాంటి ప్రేమ కవిత: నీ దేహం
నువ్వూ అయిన
ఉల్కాపాతంలాంటి దాన్నేదో
అక్షరాలలో చూద్దామనుకున్నాను.

చుట్టూ దుస్తుల్లా అల్లుకునే కీచురాళ్ళు
తొంగిచూసే గాలీ
అక్కడక్కడా చినుకుల్లాంటి నక్షత్రాలు.

మరెక్కడో ఇవన్నీ=

నీ గురించి మాట్లాడటమంటే
దూరం గురించి మాట్లాడటమని
అతడు చెప్పాడు
నీ గురించి మాట్లాడటమంటే
నక్షత్రాల గురించీ
విశ్వమండలాల గురించీ ఊహించడమేనని
అతడు చెప్పాడు

రాత్రిపూట దారి తెలిసీ తెలియక
తచ్చట్లాడే సీతాకోకచిలుక
మెత్తగా గడ్డిలోంచి జారిపోయే పాము
కదలకుండా, శాపగ్రస్తమైన
శిలాజాల శిల్పంలా మారిన
ఒక రాక్షసా దేవతారూపం నేను=

నిజానికి నేను నీకు
ఒక ప్రేమకవిత రాయాలనుకున్నాను
నువ్వు నగ్నంగా పరుచుకున్న
రాత్రుళ్ళ గురించీ
నీ రక్తపు చెలమలో ఇంకించుకున్న
నాలాంటి దేహం గురించీ
ఒక ప్రేమ కవిత రాయాలనుకున్నాను=

నన్ను నేను గమనించుకుని, వెనుదిరిగిన
సమయంలో, నా ఎదురుగా మిగిలిన

ఒక రక్తపు పలక, రెక్కలు తెగిన సీతాకోక
బలపం, పురాతనమైన
హింసాత్మక కట్టడంలా మారిన గురుతులు=

నిజానికి నేను నీకు
ఒక ప్రేమకవిత రాయాలనుకున్నాను

తలుపులు*

నిన్నటిదాకా ఈ మొక్క ఇక్కడ లేదు

తలుపుచాటు నుంచి తొంగి చూసే పాపలా
ఈ పూట అది, కిటికీ పక్కనుంచి నా వైపు తొంగిచూస్తుంది.
కానీ, ఆ పాప చూపు ఎటువంటిది అయి ఉండవచ్చు?

ఎటువంటిదైనా అయి ఉండవచ్చు.
నువ్వు ఏం చేస్తున్నవనే కుతూహలంతో చూస్తుండవచ్చు
లేదా, నువ్వు విసిరికోట్టిన తరువాత
దిగులుతో బాధతో చూపులతో బదులిస్తుండవచ్చు.
లేదా, తలుపుల మధ్య చేతి వేళ్ళు నలిగి
కనుల రెక్కలు కన్నీళ్ళతో తెగి, ఏడుపు గొంతులో ఇరుక్కుపోయి
సహాయానికి నీవైపు నిస్సహాయంగా
చూపుల చేతులు చాచి ఉండవచ్చు. అవును

ఈ రోజులు సగం మూసినా తలుపులు.
నిన్నటి దాకా ఉండినదేదో ఈ రోజు మాయం అవుతుంది
ఈ రోజు ఉండినదేదో రేపటికోసం
ప్రాణంకోసం విలవిలలాడుతున్న ఈగ చిక్కుకున్న
సాలెగూడులా జిగటగా సాగుతుంది

కనుమరుగవుతున్న ఊపిరిని వెలిగించేందుకు
ఆమె తలుపుల మధ్యకు తన చేతి వేళ్ళను చాచింది.

ఒక శబ్దం. ఒక పదం. విసురుగా మూయబడిన
తలుపుల మధ్య చితికిన చేతి వెల్లూ, చూపులూ. అవును

నిన్నటి దాక ఈ రక్తపు మొక్క ఇక్కడ లేదు.

వర్షం*

వర్షం ఎప్పుడు కురుస్తుందో మీకేమైనా తెలుసా?

నల్లటి మబ్బులు కమ్ముకున్న మధ్యాహ్న సమయంలో
వర్షంలో తిరుగాడే వొంటరి డేగకి తెలియదు
తలపై పుస్తకాలు ఉంచుకుని చెట్ల కిందుగా హడావిడిగా వచ్చే
ఆ అమ్మాయికీ తెలియదు

ఆమె నల్లగులాబి. లేదా ఆమె, కదులాడే మాట్లాడే పోట్లాడే
నల్లగులాబీ పూవుల పొద. క్లుప్తంగా
ఆమె మెలికలు తిరుగుతూ ప్రవహించే నల్లగులాబీల నది.
ఆమె ఒక తుంపర.

"జీవితంలో స్పష్టంగా ఉండాలి. నాకేది కావాలో నేను కూడా
నిర్ణయించుకోవాలి కదా: నేను
జీవితంలో స్పష్టంగా ఉండేదుకు ప్రయత్నిస్తాను, ఇతరులకు
అస్పష్టంగా ఉన్నా సరే- అది సరే
నువ్వెందుకు ఎప్పుడూ నైరాస్యంగా కనిపిస్తావు?"

నేను తిరిగి ప్రశ్నించాను: "వర్షం ఎప్పుడు కురుస్తుందో
నీకేమైనా తెలుసా?"

ఆమె తల ఊపింది. ఎటు వైపో జ్ఞాపకం లేదు.

ఆమె ఎదురుగా కూర్చున్నాను, వర్షానికి తడుస్తున్న రాయిలా
గడ్డిలా ఒక ఎండు మైదానంలా
ఆమె చుట్టూ ఎడారి గాలిలా తిరుగాడుతున్నాను. నెమ్మదిగా
దేహం నల్లటి భూమిలా విస్తరిస్తోంది
దప్పికతో ఆర్చుకుపోయి ఆమె ముందు పరుచుకుంటోంది
లోపల రక్తం పిడచ కట్టుకుపోతోంది.

ఆమె నడిచే వర్షం. అదే అంటాను ఆమెతో, మోహంతో: నువ్వు
గులాబీవి కాదు, గులాబీ రెమ్మల వర్షానివి.
ఆమె నవ్వుతుంది: “metaphors.” ఆమె నవ్వి వెళ్లిపోయింది.
అతడు అనువదించుకోలేకపోయాడు, ఆమె నవ్వునీ, వర్షాన్నీ.
పోనీ ఎవరైనా అనువదించగలరా వర్షాన్నీ? లేక ఒక చినుకునీ?
వర్షంలో తడిచే భూమీ చెప్పలేదు
భూమిపై ఊగే మొక్కలూ చెప్పలేదు, మొక్కలపై వొంగిన
చెట్లూ పలుకలేదు: ఏదీ అనువదించలేని వర్షం.

వర్షం ఎప్పుడు కురుస్తుందో మీకేమైనా తెలుసా?

నల్లటి మబ్బులు కమ్ముకున్న మధ్యాహ్న సమయంలో
వర్షంలో తిరుగాడే వొంటరి డేగకి తెలియదు
తలపై పుస్తకాలు వొంచుకుని చెట్ల కిందుగా హడావిడిగా వచ్చే
ఆమెను గమనించే నాకు కూడా తెలియదు.

ఈ జన్మకి

ముగ్గురు మిత్రులు
ముగ్గురు శతృవులు

మూడు రాత్రుళ్ళు
మూడు పగళ్ళు

మూడు మధుపాత్రలు
మూడు చందమామలు

మూడు జననాలు
మూడు మరణాలు

చాలు ఇక ఈ జన్మకి

ఊరికే, అలా

రాత్రిలో, ఆ నదిలో
నీవు
ఏకాకినై నేను
***
తాగుతూ, తూలుతూ
మనం
జాగురూకతతో ఈ ప్రపంచం
***
తెలుపు, నలుపు
మనం. ఇక
సమయం రంగులమయం
***
వలయం, ప్రళయం
మనం. ఇక
రాత్రికి సర్వం సరళం
***
పుడమిని తాకి
జాబిలీ
మధువుని తాకి
సంచారి

దివ్యత్వం, దైవత్వం
ఇద్దరిదీ
***
రావిచెట్లో చీకటి చినుకులు
ఇంకా గూడుని
చేరని కొంగలు
***
రాత్రిలో, ఆ నదిలో
నేను
ఒంటరివై నువ్వు

నా చిన్నప్పుడు

౧.
నా చిన్నప్పుడు ఆకాశం ఎర్రగా ఉండేది

చందమామ పచ్చగా
చెట్లు మేఘాలలోంచీ మొలిచేవి
వర్షం నేలలోంచీ కురిసేది

నా చిన్నప్పుడు ఆకాశం ఎర్రగా ఉండేది.
౨.
నా చిన్నప్పుడు ఆకాశంలో యీబాలు ఎగిరేవి

అవి గాలిపటాలవలె తేలుతూ
మబ్బుల చాటున దాగిన సూర్యుడిని
నోట కరుచుకుని
సాయంత్రం ఎక్కడికో వెళ్లిపోయేవి
మళ్ళా మరు సాయంత్రం
చెట్ల మీదుగా తెల్లటి రెక్కలతో, వెన్నెలతో
తిరిగి వచేవి

నా చిన్నప్పుడు ఆకాశంలో యీబాలు ఎగిరేవి

౩.

నా చిన్నప్పుడు పచ్చికలో మిడుతలు వాలుతూ
నన్ను పిలిచేవి
నన్ను తమ ఇళ్ళకు తీసుకు వెళ్ళేవి

అక్కడ నత్తలూ, నలుపు చేపపిల్లలూ గుర్రాలెక్కి
నీళ్ళలో పరుగులు పెట్టేవి
కొన్ని పిచ్చుకలు నాకు అన్నం తెచ్చి పెట్టేవి
అమ్మా అని పిలిచినప్పుడు
తొమ్మిది చందమామలు తొమ్మిది నక్షత్రాలతో
తొమ్మిది మిడుతలతో
నా వద్దకు వచ్చి బోలెడన్ని కథలు చెప్పేవి

నా చిన్నప్పుడు రాత్రిలో కలలు అలలుగా తేలుతూ
నన్ను పిలిచేవి
నన్ను తమ ఇళ్ళకు తీసుకు వెళ్ళేవి

(incomplete)

so you want to be a writer?

if it doesn’t come bursting out of you
in spite of everything,
don’t do it.
unless it comes unasked out of your
heart and your mind and your mouth
and your gut,
don’t do it.
if you have to sit for hours
staring at your computer screen
or hunched over your
typewriter
searching for words,
don’t do it.
if you’re doing it for money or
fame,
don’t do it.
if you’re doing it because you want
women in your bed,
don’t do it.
if you have to sit there and
rewrite it again and again,
don’t do it.
if it’s hard work just thinking about doing it,
don’t do it.
if you’re trying to write like somebody
else,
forget about it.
if you have to wait for it to roar out of
you,
then wait patiently.
if it never does roar out of you,
do something else.

if you first have to read it to your wife
or your girlfriend or your boyfriend
or your parents or to anybody at all,
you’re not ready.

don’t be like so many writers,
don’t be like so many thousands of
people who call themselves writers,
don’t be dull and boring and
pretentious, don’t be consumed with self-
love.
the libraries of the world have
yawned themselves to
sleep
over your kind.
don’t add to that.
don’t do it.
unless it comes out of
your soul like a rocket,
unless being still would
drive you to madness or
suicide or murder,
don’t do it.
unless the sun inside you is
burning your gut,
don’t do it.

when it is truly time,
and if you have been chosen,
it will do it by
itself and it will keep on doing it
until you die or it dies in you.

there is no other way.

and there never was.

-Charles Bukowski

((see http://htmlgiant.com/random/being-tired-being-inspired/))

ఆమె నా తల్లి

ఆమె నా తల్లి

ఇద్దరూ ఒకరికొకరు దూరంగా
ఇద్దరూ ఒకరికొకరు సమీపంగా

దూరానికి దూరమై
ఇంత దూరం ఎలా అయ్యమో తెలీదు
తను తనయుడిగా
తన తనయుడు తల్లిగా ఎలా మారిందీ
తెలియదు=

అప్పుడప్పుడూ చూస్తాను, కొంత
కరుణతో
అప్పుడప్పుడూ పిలుస్తాను, కొంత
ప్రేమతో

తననే, నన్ను ఇంతకాలం పొదివి
పుచ్చుకున్న తన కళ్ళనే
నాకు చూపునిచ్చి, ఎగరటం నేర్పించి
నరుక్కున్న తన రెక్కలనే
వడలిపోయి, అలసిపోయిన తన మృదు
మధురమైన వదనాన్నే=

చలికి ముడుచుకు కూర్చుని, ఆవరణలో
నీడలతో మమేకమై
నీడగా మారిన తననే, చరమాంకంలో
ఎదురుచూస్తున్న తననే
నేను అప్పుడప్పుడూ తాకుతాను=

చెట్లకు ఆవలగా, పిల్లల అరుపులకు పైగా
తెల్లటి కాంతితో ప్రజ్వరిల్లుతున్న
ఆకాశంలోకి ఖాళీగా సాగిన ఆమె చూపుల
మధ్యకు, దిగులుతో కూడిన
ఆమె అరచేతుల మధ్యకూ ఒక పసుపు
పచ్చని పిట్టనై వాలదామని
ప్రయత్నిస్తూ ఉంటాను=

ఇలాగే ఉంటుందేమో, ఇలాగే సాగుతుందేమో
సమయం, ఎవరూ ఎవరికీ
ఏమీ కాని ముదుసలి సమయం
ఎవరూ ఎవరికీ చెందని నిరీక్షణా వలయం=

తను నా తల్లి. ఒక పిలుపుకై
తన తల్లి తిరుగాడుతున్న రంగుల ప్రపంచంకై
బాల్యంలో ఆటలాడిన పూలతోటలకై
వొదిలివేసిన కలలకై
ఏం చేయాలో తెలియక, అలా ఎదురుచూస్తున్న
తను నా పిచ్చి తల్లి=

అనునయించనూ లేను, గుండెలనిండా
హత్తుకోనూ లేను

ఆమెకు తల్లినీ కాలేను, ఆమెకు నా స్తన్యం
అందించనూ లేను. ఇక

కురుస్తున్న సమయమంతా, వేచి చూస్తున్న
సమయమంతా

ఇద్దరమే, ఎదురెదురుగా బెదురుబెదురుగా
ఒకరికొకరు దూరంగా
ఒకరికొకరు సమీపంగా

దూరానికి దూరమై
పరచిత అపరిచితులమై
కాందీశీకులమై

మనమందరమంతా
అనంతం దాకా=

ఎలా

ఎవరో వయస్సు అడుగుతారు

శరీరానిదో, మనస్సుదో
తెలిసేదెలా?

దారి పక్కన, నీటి చివర్న
ఆగి ఉన్న ఎర్ర పూవు=
రాలిపడిందో, తెంపబడిందో
తెలిసేదెలా?

మధుపాత్రాలలో, నక్షత్రాలకింద
విందులో
తాగిందెవరో, తూలిందెవరో
ఇళ్ళని వదిలిందెవరో
ఇళ్ళని చేరిందెవరో
తెలిసేదెలా?

ప్రేమలో, జ్వలించిపోయే ఆకర్షణలో
అతడెవరో, ఆమెవరో
రమించినది ఎవరో, రమింపబడినది
ఎవరో, ఎవరు ఎవరో
తెలిసేదెలా?

దారుల్ని వొదిలి, దేహాల్ని వొదిలి
తనలోనే సంచరిస్తున్నవాడికి
మిత్రులు ఎవరో, శత్రువులు ఎవరో
మూలం ఎవరో, అనువాదం ఎవరో
తెలిసేదెలా?

అంచులలో పదాలని, పదాలలో
అంచులని నింపేవాడికి
నిప్పు ఏదో, నీరు ఏదో
నింగి ఏదో, నేల ఏదో
తెలిసేదెలా?

నా గురించి తిరుగాడే అతడికి
అతడి గురించి ఎదురుచూసే ఆమెకీ
వ్యాకరణం లేని అందరికీ
ఈ భాషణ అంతం అయ్యేదేలాగో
తెలిసేదెలా?

జననమేదో, మరణమేదో
జీవన కారణమేదో, మరణ ప్రేరకమేదో
హృదయ మర్మమేదో
నిశ్శబ్ద తంత్రమేదో
తెలిసేదెలా?
ఎలా?

ఏదీ రాయాలనిపించనప్పుడు

ఏదీ రాయాలనిపించనప్పుడు
ఏమీ రాయకపోవటమే మంచిది

ఊరికినే అలా కూర్చో
రాయటం తప్ప ఏదైనా చేయ్

నీ పిల్లలు విసిరివేసిన బొమ్మలనూ
చించి వెదజల్లిన కాగితాలనూ
ఒక దరికి చేర్చి, గదంతా శుబ్రంగా
తడి గుడ్డతో తుడువు ((లేదా))

ఇంటిపైన గుమికూడిన నీడల కింద
కదులాడే పూల మొక్కలతో
కాసేపు సంభాషించు ((లేదా))

ఈ పూటకు కావాల్సిన కూరగాయలను
కడిగి, తురుముతూ కోస్తూ
నీ భార్యతో కాస్త మనసు విప్పి మాట్లాడు ((లేదా))

దగ్గరిగా ఉన్నా, దరి చేరలేని
నిను కని, తమని తాము కోల్పోయి
ముసలి వాళ్ళుగా మారుతున్న
నీ తల్లినీ, తండ్రినీ
కాస్తంత ఓరిమితో పలుకరించు ((లేదా))

దగ్గరిగా ఉండీ, దగ్గర కాలేని
నిను విన్న, నిను కాంచిన, ఈ లోకంలో
దారితప్పి తిరుగాడుతున్న
నీ స్నేహితులు జీవించి ఉన్నారో, ఎక్కడైనా
మరణించారో కనుక్కో ((లేదా))

కాస్తంత ఎండనీ, కాస్తంత గాలినీ
ఆరుబయట తిరుగాడుతున్న తూనిగలనీ
హృదయంలోకి తీసుకో
కనులు మూసుకుని నిన్ను నువ్వు
కాసేపు స్వప్నించుకో . ఎందుకంటే

ఏదీ రాయాలనిపించనప్పుడు
ఏమీ రాయకపోవటమే మంచిది

మీరే

నేను ఎప్పుడూ చెప్పలేదు

ఎవరినీ వెళ్ళిపొమ్మని
ఎవరినీ రమ్మనీ=

పూలహారాలతో, ముళ్ళ
పాదాలతో

వచ్చిందీ మీరే
వెళ్లిపోమ్మందీ మీరే.

వెనుకనుంచి
అరచేతులతో కనులను
కప్పిందీ మీరే
కనులనూ పెరికివేసినదీ
మీరే.

కౌగలించుకున్నదీ మీరే
కసిరి విసిరివేసినదీ మీరే

నాలుకపై బీజాక్షరాలు
రాసినదీ మీరే
నాలుకను శిలువ
వేసినదీ మీరే

కాంతిగా మారిందీ మీరే
నీడగా, మృత్యు జాడగా
మారిందీ మీరే

పదాలలోంచి తొలుచుకు
వచ్చిందీ మీరే
నిశ్శబ్దాలలోకి, నిరీక్షణలలోకీ
నను తోసివేసిందీ మీరే

నేను ఇప్పుడూ చెబుతున్నాను

నేను ఎప్పుడూ చెప్పలేదు

ఎవరినీ రమ్మనీ
ఎవరినీ వెళ్లిపోమ్మనీ=

చేయవలసినది

ఎదురుచూడకు
ఎదురు
ఎవ్వరూ రారు

తొందరపడకు
ఈ నిశ్శబ్దం మధ్యగా
ఎవ్వరూ రారు

ఏమీ ఆశించకు
గూడు వొదిలిన గువ్వ
ఎప్పటికీ రాదు

చూపులలోకీ
చేతులలోకీ, జారిపోయిన
దారులు, ఓదార్పులు
ఎప్పటికీ రావు

విశ్వసించకు
విశ్వాసం ఇవ్వకు
వేధించకు

ఒకప్పటి గూటిలోని
ఒంటరి ప్రమిదెను
ఇక ఇప్పటి మంటతో
వెలిగించు

ఒక మధుపాత్రలో
ఒకే ఒక్క పాత్రలో
నీ రక్తాన్ని
వొంపుకుని విశ్రమించు

మరొక్క రోజుకై
మరి ఒక రోజుకై
అలా బ్రతికి ఉండు=

నీలి గులాబి ( intro from a dream)

నువ్వు రాకు ఇలా, ఈ కల ఇక
అంతమయ్యింది. నిన్ను నేను

ఇక తీసుకోలేను, ఇక ఈ గాలిలో
దీపం పెట్టలేను
మరలా మరలా తిరిగి తిరిగి
రాలిపోలేను

నువ్వు రాకు ఇలా, నిదురలోకి
కలల ఎక్కిళ్లలోకి

నువ్వు అసలే రాకు అలా

నీ తెల్లటి పాదాలతో, నేను ఎపుడో
మరచిన నీ పదాలతో
ఇక ఎప్పటికీ నేను తాకలేని
నీ చేతివేళ్ళ చివర విరిసే
వెచ్చటి మిణుగురులతో

నువ్వు రాకు అలా, ఇక ఈ గాలిలో
దీపం పెట్టలేను
నీ రూపాన్ని, సంజ్ఞనీ ఇక తట్టుకోలేను=

త్వరగా రా ఇక*2

నిశ్శబ్దంగా నువ్వు కూర్చుంటే
నేను ఒక మహా
శబ్ధంగా మారిపోతాను

వడలిపోయి నువ్వు అలా
ఒక మూలకు ముడుచుకుపోతే
నేను ఒక మహా
కన్నీటి చుక్కనై రాలిపోతాను

నిదురలో నువ్వు
విరిగిన పదాలై చిట్లిపోతుంటే
నేను మూగవాడినై పోతాను

రాత్రంతా నువ్వు
ఒక మహా కలవరింతై
పానుపుపై నుంచి
అపస్మారక కలలతో
నేను కాంచలేని
ఒక మహాప్రపంచంలోకి
జారిపోతుంటే
నేను నిస్సహాయుడినై
ఇక్కడే మిగిలిపోతాను

ఏమీ చేయలేక
ఏమీ చేయరాక

ఇద్దరమే అలా నీ పక్కన

రాత్రంతా గదిలో, నీ మదిలో
అలజడిగా మెదిలే నీడలతో=

ఇద్దరమే అలా నీ పక్కన

పగలంతా ఆవరణలో
నీకై ఎదురుచూసే పిచ్చుకలతో
నీకై ఎదురు చూసి చూసి
అలిగి మబ్బుల మధ్య దాగిన
పాపం ఆ ఒంటరి
నునువెచ్చని సూర్యుడితో=

తెలియదా నీకైనా
నువ్వు ఆమె కళ్ళలో పూచే
తెల్లటి లిల్లీ పూవువని?
తెలియదా ఆమెకైనా
నువ్వు నా అరచేతుల్లో
చిందే మెత్తటి చినుకువని?

తెల్లటి కళ్ళతో, ఎత్తు పళ్ళతో
కిలకిలా నవ్వులతో, ఇకిలింతలతో
నీలో నువ్వు మురిసిపోయే వాడా
నీ నల్లటి పిర్రల గురించి ఇక
ఎవరికీ చెప్పను గాక చెప్పనులే

త్వరగా రా ఇక, సాయంత్రం వేళ
పిచ్చి పిచ్చిగా పరిగెత్తుతూ మనం
ఆడుకునే వేళైంది
ఇక ఆలస్యం చేయకు=

త్వరగా రా ఇక

నీ చిన్నటి గుండెలో ఒక మంచుపొగ
నీ ఒళ్లంతా నిప్పుల వాన

నీ చిన్ని చిన్ని పెద్ద కళ్ళలో ఇసుక వాన
నీ చిన్ని చిన్ని పెదవులపై
వణికిపోతూ, రాలిపోతున్న ఎర్రటి పూల వాన

నీ చిన్నటి గుండెలో ఉగ్గపట్టుకున్న ఒక
మంచు పిచ్చుక బెంగ
నీ ఒళ్లంతా నిప్పుల వాన

ఆడక అలసి ఆగిపోయిన నీ నల్లటి పాదాలు
నీ నడక లేక నిశ్శబ్దమై
మిగిలిపోయిన ఈ ఇల్లు

ఎదురుచూస్తున్నాయి
నీ కోసం నల్లటి కోతులు ఎర్రటి పిర్రలతో
నీ నల్ల పిర్రల కోసం బెంగగా

ఎదురుచూస్తున్నాయి
నువ్వు లేని చెట్లల్లో, నువ్వు తాకని పూలతో:

నా పిల్ల రాక్షసుడా
త్వరగా రా ఇక, ఆడుకునే వేళైంది=

నల్ల పిర్రల వాడు

నల్ల పిర్రల వాడు
కలువ కన్నుల
వాడు
చిగురాకుల చేతివేళ్ళ
వాడు

వాడు నా వాడు

చామన ఛాయ వాడు
కోపమొస్తే
ఎర్రగా కంది వణికిపోయే
వాడు
నవ్వితే
వెన్నెలవోలె విరగాబూసే
వాడు

వాడు నా వాడు

ఎత్తు పళ్ళ వాడు
చిన్ని పెదవుల వాడు
తనకు తాను
పేరు పెట్టుకున్న వాడు
నల్ల పిల్ల కోతి వాడు
ఒడిలో ముడుచుకుపోయే
కుక్కపిల్ల వాడు


చిట్టి ఆటల వాడు
పొట్టి కథల వాడు
ఆమె మెడలో పూలహారమై
పరిమళించే
వాడు

వాడు నా వాడు

విరిగిన బొమ్మలతో వాడు
పగిలిన పలకతో వాడు
పదాలతో వాడు
పాద పద్మాలతో వాడు

వాడు నా వాడు

పిచ్చుకలతో
వాడు
గోడపై నీడలతో
వాడు
వేప చెట్టు కింద వెన్నెలలో
వాడు
వెన్నెలతో
వాడు
వెన్నెలే వాడు

వాడు నా వాడు

నీళ్ళని పూవులుగా
మారుస్తూ
వాడు
పూవులని వర్షంగా
మారుస్తూ
వాడు
వర్షమే వాడై
ఇల్లంతా కురిసే
వాడు
ఆమె కన్నుల్లో
లేత ఎండై మెరిసే
వాడు

వాడు నా వాడు

పచ్చి గడ్డిలో కుందేలు
వాడు
పచ్చిక మైదానాలలో
పరుగాడే జింక
వాడు
ఆగకుండా రాలిపడే జలపాతం
వాడు
మాటల పోగు
వాడు

వాడు నా వాడు
నా నల్ల పిర్రల వాడు


(to the little devil)

నీ చేయి

నిదురలో పరాకుగా నీ చేయి నను తాకినప్పుడు
గుండెల మీద ఒక చితుకుల మంట మెత్తగా వ్యాపిస్తుంది

నిదురలో నీకు తెలియదు, అరచేయంత స్వప్నం
నా గుండెలమీద వాలిపోయి, ఆపై నా మెడ చుట్టూ అల్లుకుపోయి
ఎన్ని పురా జన్మలని గుర్తుకు తెచ్చిందో

కిటికీలోంచి దూసుకు వచ్చే పొగమంచులో, మసక వెన్నెల్లో
ఇక ఒక్కడినే నేను రాత్రంతా

నిదురలో నను యధాలాపంగా తాకిన చేతిని మృదువుగా స్పర్శిస్తూ
ఆ నును చేతి వెళ్ళనీ, వేళ్ళ అంచున
వొళ్ళు విరుచుకుని విచ్చుకుంటున్న నిప్పుపూల వాననీ శ్వాసిస్తూ

ఒక్కడినే రాత్రంతా, ఒక్కడినే పగలంతా

ఎదురుగా నువ్వుంటే

ఎదురుగా నువ్వుంటే
చిక్కటి చీకట్లో ఒక ప్రమిదెను
చూస్తున్నట్టుగా ఉంటుంది

ఎదురుగా నువ్వుంటే
మెత్తటి నిశ్శబ్దంలో,కనిపించని వారెవరో
చెవి దగ్గర పలికిన గుసగుసల్ని
వింటున్నట్టుగా ఉంటుంది

ఎదురుగా నువ్వుంటే
మసక సంధ్యలో, పచ్చిక బయళ్ళలో
తిరుగాడుతున్నట్టుగా ఉంటుంది

ఎదురుగా నువ్వుంటే
సర్వమూ మరచి, నిన్ను తలంచిన
ఒక గులాబీ పరిమళాన్ని
శ్వాసించినట్టుగా ఉంటుంది

ఎదురుగా నువ్వుంటే

ఎదురుగా నువ్వుండి
తేలికైన పాదాలతో, చిన్ని చిన్ని హస్తాలతో
తిరుగాడుతూ ఉంటే

మెరిసే కళ్ళతో, విరిసే పెదవులతో
పదాలను పూలుగా మార్చి
చుట్టూతా గుప్పిళ్ళతో, పలు రంగులతో
వెదజల్లుతా ఉంటే

ఎదురుగా నువ్వుంటే

చిక్కటి చీకటిలో, దీపం పెట్టుకుని
మళ్ళా ఒకసారి
తిరిగి జన్మించినట్టుగా ఉంటుంది

ఎదురుగా నువ్వుంటే
ఎదురుగా నువ్వుంటే

తెలుసా మీకు

౧.
తెలుసా మీకు
ఒక్కొకటిగా నక్షత్రాలను లెక్కపెట్టుకుంటూ
రాత్రిపూట చీకటిని బొట్టు బొట్టుగా మార్చి
తడి ఆరిన కళ్ళల్లో వొంపుకుంటూ ఇంటికి వెళ్ళటం
ఎలాగో తెలుసునా మీకు?

ఇంటికి వెళ్తావో లేదో
ఈ నగరపు రహదారుల్లో ఎక్కడైనా ఆగిపోతావో ఏమో

తెలుసా మీకు
అది ఎలా ఉంటుందో, అది ఎలా జరుగుతుందో
తెలుసునా మీకు?

నేను మీకు చెబుతాను.

౨.
ఒక వేయి తెల్లటి గులాబీలతో ఉదయం మొదలవుతుంది. నీకు మాత్రం
ఒక వేయి నల్లటి పదాలతో
వేదన మొదలవుతుంది.

నువ్వు ఎక్కడా ఉండవు. ఎక్కడా ఉండలేవు.

మనుషులనుంచి పారిపోతావు. వెగటు పుట్టి సంబంధాలనుకునే
బంధాలనుంచీ పారిపోతావు.
ఎవరికీ చెందక, ఎవరికీ అందక
నువ్వు ఈ లోకం నుంచీ నీ నుంచీ పారిపోతావు. ఇక

ఒక వేయి నల్లటి గులాబీలతో రాత్రి మొదలైనప్పుడు, నీకు మాత్రం
ఒక వేయి మెరుపులతో
ఒక వేయి ఉరుములతో
కనులు కాంచలేని తెల్లటి మహా కాంతితో
నీ దినం మొదలవుతుంది.

తెలుసా మీకు
ఆ దినం ఎలా ఉంటుందో, ఎలా అంతం అవుతుందో
తెలుసునా మీకు?

నేను మీకు చెబుతాను.

౩.
ఎవరికీ చెందక, ఎవరి వద్దకూ వెళ్లక
వెళ్ళలేకా, నువ్వు ఒక్కడివే ఒక మహాప్రతీకారంతో
ఒక మహాప్రేమతో
ఒక మహాశాంతితో

కూర్చుంటావు, వీధుల్లో
కరడు కట్టిన రహదారుల్లో, చనుబాల వంటి మధుశాలల్లో
కూర్చుంటావు నువ్వు, తెల్లటి కాగితాలతో:

మంచు పరదాలలో దాగిన అప్సరసలు
దిగి వస్తారు, కపటాలలో నడయాడే మిత్రులు ఎదురొస్తారు
ఆకలికి విలవిలలాడిన దినాలూ
భూమిని నమ్ముకుని ఆర్చుకుపోయి ఎండిపోయీ
పండిపోయిన అమ్మా నాన్నలు గురుతుకొస్తారు

చచ్చిపోదామనుకున్న క్షణాలూ
ఎవరినన్నా చంపేద్దామనుకున్న సమయాలూ, డబ్బులేని
మబ్బులు కమ్మిన మసక చీకటిలో
తొలి చినుకులు రాలిన చల్లటి మట్టి వాసనై
నిన్ను చుట్టుకుని, నిన్ను తన వక్షోజాలలో పొదుపుకున్న
ఆ స్త్రీ హస్తాలూ, ఆమె అరచేతుల మధ్య
నిస్సహాయంగా రాలిపోయి, పాలిపోయి ఏడ్చిన క్షణాలూ
గురుతుకొస్తాయి:

వొదలలేని ఊరూ, వొదిలి తిరిగి వెళ్ళలేని ఊరులోని ఇల్లూ
ఇక ఇప్పటికీ, ఎప్పటికీ
నిన్ను నిర్ధయగా వేటాడతాయి: సరిగ్గా ఎప్పుడంటే

ఒక వేయి నల్లటి గులాబీలతో రాత్రి మొదలైనప్పుడు
ఒక వేయి మెరుపులతో
ఒక వేయి ఉరుములతో
కనులు కాంచలేని తెల్లటి మహా కాంతితో
నీ దినం మొదలైనప్పుడు:

తెలుసా మీకు, ఆ తరువాత ఎలా ఉంటుందో
తెలుసునా మీకు
ఆ తరువాత ఎలా అంతం అవుతుందో?

నేను మీకు చెబుతాను.

౪.

ఒక ప్రళయ ఘోషతోటి, ఒక మహా నిశ్శబ్దంతోటీ
రాత్రి అర్థరాత్రిగా మారుతుంది.
తూలుతూ, మరచి వచ్చిన ఏ బ్రతుకులోని భారంతోనో

నువ్వు నీ వస్తువులను పడేసుకుంటావు
నువ్వు నీ పర్సుని పడేసుకుంటావు, మధుశాలల్లో పడి
తిరుగాడుతున్న ఆత్మల కాంతిలో
నిన్ను నువ్వు నిర్భయంగా వొదిలి వేసుకుంటావు:

ఇక ఇంటికి వెడతావో, దారి పక్కన చలిలో వెలుగుతున్న
ఏ పాక పక్కగా, బిక్షగాళ్ళతోటీ
నేరస్తులతోటీ, పాపులతోటీ దేవతలతోటీ
పాటలు పాడుకుంటూ గడుపుతావో, పోలీసు స్టేషన్లో అంతమవుతావో

నీకూ తెలియదు, నిన్ను కన్న నీ తల్లికీ
నీకై ఎదురుచూస్తున్న నీ భార్యా పిల్లలకీ తెలియదు. పోనీ

తెలుసా మీకు, ఆ తరువాత ఎలా ఉంటుందో
తెలుసునా మీకు
ఆ తరువాత ఎలా అంతం అవుతుందో?

ఇది మాత్రం నేను మీకు చెప్పలేను.

మిత్రులు

మిత్రులు వచ్చారు
మధువుతో, మధుపాత్రలతో
పాత్రలతో=

అందుకని
శీతాకాలపు ఎండ
పసుపు పచ్చటి సీతాకోకచిలుకై
వచ్చింది
మా ముఖాలని
తన రెక్కల గాలితో తాకేందుకు
మమ్మల్ని తన సమయంతో
వివశితులను చేసేందుకు


మిత్రులు వచ్చారు
వేదనతో, దీవెనలతో
వాదనలతో
ఒకింత చింతతో =

మిత్రులు వాళ్ళు
ఈ లోకంలో దారితప్పి
తిరుగాడుతున్న
దేవతలు వాళ్ళు: రాక్షసులు
వాళ్ళు

భార్యలు ఉండీ లేని వాళ్ళు
పిల్లలు ఉండీ లేని వాళ్ళు
ఇళ్ళల్లో వ్యాపించిన
వ్యాపార బంధాలను
తట్టుకోలేని వాళ్ళు : వాళ్ళు

మిత్రులు వాళ్ళు
స్త్రీలకోసం వెతుకుతున్న వాళ్ళు
పదాల కోసం
వెతుకుతున్న వాళ్ళు
మనుషుల కోసం
మిత్రులకోసం, అంతిమంగా
తమ కోసం తాము
ఇతరులై
వెదుకులాడుకుంటున్న వాళ్ళు
నా మిత్రులు వాళ్ళు

నా శత్రువులు వాళ్ళు
నేనే అయిన
నా ఇతరులు వాళ్ళు
ఇల్లూ వాకిళ్ళూ లేని వాళ్ళు
నా ప్రియ మరణం వాళ్ళు

మిత్రులు వచ్చారు
మధువుతో, మధుపాత్రలతో
పాత్రలతో
పవిత్ర పాపాలతో
పాపల కలలతో

నన్ను కౌగలించుకునేందుకు
నన్ను రాత్రిని చేసి
నాలో నిదురోయెందుకు
నాలో చంద్రోదయమై వికసించేందుకు

మిత్రులు వచ్చారు=

(పోనీ)

తలను వంచి, నింగి నుంచి
నేలకు రాలిపోతున్న
ఆ తెల్లటి మొగ్గను ఎపుడైనా
చూసారా మీరు? (పోనీ)

భూమి నుంచి, నింగిలోకి
పొగలవుతూ
కనుమరుగవుతున్న
ఆ వేసవి నదిని
ఎపుడైనా చూసారా మీరు? (పోనీ)

రహదారిలో తప్పిపోయి, ఇంటికి
దారి మరచిపోయి
తల్లికై గుక్కపట్టి ఏడ్చి ఏడ్చి
ఓ మూలకు ఒదిగి ముడుచుకున్న
ఆ నాలుగు ఏళ్ల పాపను
ఎపుడైనా చూసారా మీరు? (పోనీ)

మిమ్మల్ని హత్తుకుని, భీతితో
చుట్టుకుపోయి
మీ హృదయంలోకి దాగిపోయే
ఆ హృదయంలోకి
ఎపుడైనా నడిచి వెళ్ళారా మీరు? (పోనీ)

ఎదురు చూసే కళ్ళలో కాటుకగా
ఎపుడైనా మారారా మీరు?
కాటుక వెనుకగా ఉండే రహస్య
ప్రపంచాలలో ఎపుడైనా
నిండు చందమామ అయ్యారా మీరు?
ఆ అరచేతుల్ని పొదివి పుచ్చుకుని
నీకు నేను ఉన్నాను
అని ఎపుడైనా చెప్పారా మీరు?
ఆ వదనంలో ఒక పూల తోటను
ఎపుడైనా నాటారా మీరు?
ముళ్ళ బాటలో, ఆ పాదాల కింద
మెత్తటి పచ్చికగా
ఎపుడైనా మారారా మీరు? (పోనీ)

ఎపుడైనా, ఎక్కడైనా
మీరు మీరుగా
మీకు మీకుగా
ఎపుడైనా, ఎక్కడైనా
ఉన్నారా మీరు?

నువ్వు అనుకుంటావు

నువ్వు అనుకుంటావు
పిల్లలకి ఏమైనా కావాలా అని
వాళ్ళు ఏమైనా అడుగుతారని

అడిగేది, ఆశించేదీ పెద్దలే అని
నీకు ఎప్పటికీ తెలియదు

నువ్వు అనుకుంటావు
పిల్లలకి ఏదైనా దాచిపెడదామని
ఏదైనా నిలువ చేద్దామని

నిన్నా, రేపూ ఇవాళా పెద్దలకే కానీ
చెట్లల్లో, పూలల్లో
విరిగిన బలపాలతో
మెరిసే పదాలతో
ఎగిరే సీతాకోకచిలుకలకు కాదని
నీకు ఎప్పటికీ తెలియదు

నువ్వు అనుకుంటావు
పిల్లలకు ఏమీ తెలీదని, వాళ్లకు
విడమర్చి లోకాన్ని వివరిద్దామని
చూపునిద్దామని=

అంధుడవి నీవనీ, అంధత్వం నీవేనని
నీకు ఎప్పటికీ తెలియదు
నీకు ఎప్పటికీ తెలియదు

మూర్ఖుడా
వెళ్ళు. వెళ్ళిపో ఇక్కడనుంచి.
ఇది నీ ప్రపంచం కాదు.

ఒక ఇప్పుడు మాత్రమే*

ఒక అలని అరచేతిలో పట్టుకుని
అలవోకగా అలా ఊపినట్టు
నువ్వు
ఆ గాజుగ్లాసుతో
గాలిలో
కొన్ని పదాలను రాస్తావు :
ఇక
జీవితపు అమృతం అంతా
నీ కలల
బంగారు కాంతి అంతా
ఆ బంగారు
బంగారు పాత్రలో ప్రతిబింబించి
అలలనెలవంకలై
ఊగిసలాడతాయి.
ఇక అప్పుడు
ఇక అప్పుడు
నువ్వు బ్రతికి వస్తావు.

ఒక గీతంతో,
ఒక పురాతన శబ్దంతో
భూమిని
పాదాలతో తన్ని
గాలిలోకి
ఎగరబోతున్న
ఒక పక్షి బంగారు
బంగారు చర్యతో,
నువ్వు
జీవం పోసుకుని,
నీలి నీలి కళ్ళతో,
రహస్యకాంతితో
మృత్యుదేవత చేసే
నీలినృత్యంతో
నువ్వు
నిర్బయంగా
నృత్యం చేస్తావు.

ఒక చిరుగాలి
ఒక చిరు
చిరు గాలి
రాత్రిని అందిపుచ్చుకుని
పొలాలకుపైగా,
నల్లటి అశ్వంలా
ఈ సంధ్యాసమయంలోకి
ఒక చిరుకాంతిని
ఒక చిరు చిరు కాంతిని
ఈ రాత్రిని
తన వెంట తీసుకువస్తుంది.
ఇక అప్పుడు
నువ్వు బ్రతికి వస్తావు
ఇక అప్పుడు మాత్రమే
నువ్వు బ్రతికి వస్తావు


ఇక అప్పుడు
నువ్వు జీవితంలోకి ప్రవేశించి,
కలలని రమించి,
అన్నింటినీ మించి
సర్వాన్నీ
మొదటిసారిగా ప్రేమించి
నువ్వు
ఇంద్రజాలపు పదాలను
నువ్వు
ఇంద్రధనస్సు పదాలను
విశ్వపు
అంచునుంచి
తేలి వచ్చే
స్వరాలవలె
పాడతావు :
కవిత్వాన్ని
లిఖిస్తావు

మౌనమైన పెదాలతో,
ఈ గాలిలో
కురిసే మంచులో
మానవాళికి ఆవలివైపు
ఆలపించాల్సిన
గీతాలున్నాయి. ఇక
ఈ రాత్రికి నేను
ఒక శిశువు కలలో
మరణించేందుకు సిద్ధపడతాను

ఇక అప్పుడు
నువ్వు
భయాల గురించి మాట్లాడతావు.
ఇక అప్పుడు
నువ్వు
హృదయరహిత
మృగాలుగా మారిన
దినాల గురుంచి మాట్లాడతావు
నువ్వు కన్నీళ్ళ భయాల్ని
భయాల కన్నీళ్ళనీ ఆలపిస్తావు
మొహసింతో1,
నువ్వు నీకై
నీ గురుంచి
నన్నుఅలాపిస్తావు.

ఒక సముద్రం నెమ్మదిగా
ఒక జోలపాటతో
నిదురలోకి జారుకుంటుంది.
తన అస్తిత్వపు
చితాభస్మం నిండిన గ్లాసుని
పోదివిపుచుకున్న
బంగారు
బంగారు మనిషికి
శాపమూ
వరమూ
అయిన రాత్రిలో
అతడు
నిశ్శబ్దానికీ
గీతానికీ మధ్య
సముద్రానికీ
సముద్రపోడ్డుకీ
మధ్య తేలుతూ
తనలో తాను
ఊయలలూగుతాడు.
నలుపు
నలుపు జీవితపు
జ్ఞాపకం మార్చిన
నీలి నీలి
నీలాల
నయనాల మధ్య
వలయమై
పోతాడు

ఇక అప్పుడు
ఒక గీతంతో,
ఒక ఆదిమ శబ్దంతో
గాలిలోకి
ఎగిసిపోతున్న
ఒక పక్షి బంగారు
బంగారు సంజ్ఞతో
రంగులమయమైపోయి
తెల్లగా మిగిలిపోతూ
నువ్వు నన్ను
జీవితం వద్దకు
తీసుకు వెళ్లేందుకు
నీలి నీలికళ్ళ
ప్రేమదేవత చేసే
నీలి నీలి నృత్యంతో
పాదాలు
కలిపేందుకు
నువ్వు నన్ను
తీసుకువెళ్లేందుకు
వస్తావు.
జీవితమైనా లేదా
మృత్యువైనా
మొహసింతో
ఇక ఏమాత్రం బాధించవు.

ఇప్పుడు,ఒక
ఇప్పుడు మాత్రమే మనం
మరో రొజుకై జీవించగలం.

-----------------
* చాలా కాలం క్రితం, పరచిత అపరిచితస్తుడు గుడిహాళం, రాత్రుళ్ళు ఫోన్ చేసి తను రాసిన కవిత్వాన్ని, తాను ఇష్టపడే కవిత్వాని వినిపించిన రోజులలో రాసుకున్న రచన ఇది.1. సంబోధనకి, నేను సృష్టించుకున్న పేరూ, ఒక ఆల్టర్ ఇగో మొహసింతో. తనని (గుడిహాళం) మరొక సారి జ్ఞాపకం చేసుకుంటూ, అదే దారిలో పయనిస్తున్న కృష్ణమోహన్ అనే స్నేహితుడిని కూడా ఒక సారి స్మరించుకుంటూ ఈ పదాలు.

ఆ రాత్రికి

ఒక పాత్ర బ్రాందీ
ఒక పాత్ర ప్రకాశవంతమైన కాంతి (లేదా)
ఒక పాత్ర నిండా
పరిశుభ్రమైన తెల్లటి నారింజ కాంతి
చాలు ఈ పూటకి
చెట్లపై చిలుకరించేందుకు
చాలు ఈ పూటకి
పిట్టలతో చిగురించేందుకు=

సిగిరెట్స్?
అవును
ఉన్నాయి అవి, కొన్నిసార్లు
ఉండవు అవి=
ఒక పాత్ర నిండా
సరిపడినంత మత్తు?
అవును
ఈ ప్రాణానికి
ఈ కలలకీ సరిపడినంత
ఉంది అది
ఉంటూనే ఉంటుంది అది
ఆది నుంచి
అనంతం దాకా=

ఈ లోగా
మృత్యు విహంగాన్ని
సుదూరంగా
విహరిస్తున్న
మృత్యు విహంగాన్ని
నేను
ఈ రాత్రికి
మరణిస్తున్నానో లేదో
అడగాలి
ఒక పాత్ర బ్రాంది
ఒక పాత్ర తెల్లటి కాంతి
చెట్లకు పైగా
రాలుతున్న నారింజ కాంతీ
పొగలో
తమలో
ఒక్కరిగా మారిన
ముగ్గురూ
ఈ పూటకు
మరణిస్తున్నారో లేదో
కనుక్కోవాలి

మృత్యు విహంగమా
మృత్యు విహంగమా
నన్ను
ఈ రాత్రికి తాకదలుచుకున్నవా?
మృత్యు విహంగమా
మృత్యు విహంగమా
సుదూర తీరాలలో
ఎగురుతున్న
మృత్యు విహంగమా
నన్ను నీ
రెక్కలతో పాటు
ఈ రాత్రికి తీసుకు వెళ్ళదలుచుకున్నావా? *


* Bird of Prey by Doors from American Prayer

ఆ పాట సాహిత్యం ఇది:

Bird of Prey
Bird of Prey
Flying high
Flying high
In the summer sky
Bird of Prey
Bird of Prey
Flying high
Flying high
gently pass on by
Bird of Prey
Bird of Prey
Flying high
Flying high
am i going to die
Bird of Prey
Bird of Prey
Flying high
Flying high
take me on your flight

ఆ రాత్రి

అర్థరాత్రిలో మెరిసే సీతాకోకచిలుకలు. లేదా తెల్లటి పావురాళ్ళు . ఈ అర్థరాత్రి ఒకింత దిగులుతో మనం పంచుకుని, మన పాత్రలలోకి ఓంపుకునే ఒక పదం 'మనం' . సూర్యకాంతితో, పారదర్శకమైన చంద్రకాంతితో తళతళలాడే పాత్రలు: 'మనం'. ఎవరు వస్తారు ఈ కాంతితోటి? ఎవరు వస్తారు ఏ ఏ సంజ్ఞల తోటి, ఏ ఏ గాయాల తోటి? శతాబ్దాల తపనతో, లిప్త క్షణాల ప్రేమతో వ్రాయబడిన ఈ గాయాలను మాన్పేందుకు ఎవరు వస్తారు? అక్కడ, ఇక్కడే ఉన్నాం మనం

తుడిపి వేయబడలేని పదాలమై, అస్థిర నాలికలమై ఎప్పటికీ చేరుకోలేని, ఎన్నటికీ నివశించలేని ఇళ్ళమై అక్కడే ఉన్నాం మనం. ఈ లోగా, ఎవరో ఎవరో రాతి హృదయంతో పూల నవ్వుతో వచ్చి, రాత్రిలో రాత్రితో వెడలిపోతారు. ఈ లోగా, మనం, మనం ఉంటాం ఇక్కడ అర్థరాత్రి చుట్టూ గిరికీలు కొట్టి కిచ కిచ లాడే పిట్టలతో, మనల్ని ఆకస్మికంగా నింపే ఆకస్మిక మృత్యు రంగులతో, ఎరుకతో కూడిన మృత్యువుతో,మైమరపించే ఆమె పరిమళంతో, మనం ఈ లోగా ఇక్కడ మిణుగురులమై మెరిసి పోతాం మనం.మృత్యువు అంటావా?

నేను ఈ పదాలను రాసే తెల్ల కాగితం మృత్యువు. జీవితంతో అర్థాల్ని పూరించే ఈ ఖాళీ వాక్యాలు మృత్యువు. జీవితాలకి జీవితం, కలలకి కల, అందరూ వొదిలివేసిన రాత్రి సీతాకోకచిలుకలలారా, ఏం చేసాం మనం ఇలా ఇక్కడ కూర్చుని

మనం ఎప్పటికీ పొందలేని, మనం ఎప్పటికీ కాలేని రాత్రినీ, పిల్లలనీ స్త్రీలనీ దగ్ధం చేసేందుకు, ఏం చేసాం మనం ఇలా ఇక్కడ కూర్చుని? పిల్లలు. మనం ఎప్పటికీ రాయలేని పదాలు వాళ్ళు. స్త్రీలు:మనం ఎప్పటికీ అనువాదం చేయలేని పదాల మధ్య ఉండే స్థలాలూ, అర్థాలూ వాళ్ళు. అందుకని మనం, త్వరలో తొలి సూర్యకాంతిగా మారిపోయే

అర్థరాత్రిలో మెరిసే సీతాకోకచిలుకలు లేదా తెల్లటి పావురాళ్ళు గురించి మాట్లాడతాం. తొలి సూర్యకాంతి. విరిగిన వాస్తవాల నగ్నమైన అద్దాల సూర్యకాంతి. స్వఅస్తిత్వాల భస్మంతో, అందరి కన్నీళ్ళతో కరిగిపోయే స్నేహితుడి దుఃఖపు కాంతి. ఒక అపరిచిత తిరుగుబోతు మూలుగుల అక్షరాల కాంతి.

ఏం చేద్దాం మనం, ఇళ్ళకు కొన్ని సంవత్సరాలుగా వెళ్ళని, నీ పక్కగా దిగులుగా ఏమీలేని సంతోషంతో కూర్చున్న అర్థరాత్రి పావురాళ్ళనీ సీతాకోకచిలుకలనీ?