మెరుగు

ఏవో కొన్ని పదాలని అనుకుంటాను
'ఒక దీపం అనీ, ఒక పూవు అనీ, ఒక వాన అనీ, ఒక వెలుతురు అనీ
ఒక 'నువ్వు' అనీ. అన్నీ ఇట్లాంటివే -

అవి కొన్నిటిని సూచిస్తాయని అనుకుంటాను
'దీపం దీపాన్నీ, పూవు పూవునీ, వాన - చినుకులనీ
వెలుతురు కాంతినీ, నువ్వు అనే పదం
నిన్నే'ని సూచిస్తాయని అనుకుంటాను -
అలా కాకపోయినా

'దీపం ఒక పూవునీ, పూవు ఒక తుంపరనీ
వాన ఒక కాంతినీ, ఆ ఒక్క కాంతి కరుణనీ
ఆ కరుణ చివరికి 'నిన్ను'ని చూపిస్తాయనే అనుకుంటాను - లేక
నువ్వే ఆ కాంతివనీ

ఆ కాంతే నీలోంచి తుంపరగా
వానగా, పూలుగా, చీకట్లో వెలిగించిన దీపంగా మారిందనీ
రెండు అరచేతులు లేక గాలికి వణుకుతుందనీ

ఇలా - ఏవేవో ఊహిస్తాను: ఊహించినవే రాస్తాను

రాసిన వాటినే అవి
సూచిస్తాయని కూడా అమాయకంగా అనుకుంటాను-
ప్రతి పదంలో ఒక ముఖం ఉందనీ, ఆ పూర్ణబింబాన్ని
నా అరచేతుల్లో ఒడిసిపట్టుకుని

గుండెలకు హత్తుకుని, ఎంతో ఇష్టంగా
మాట్లాడదామని కూడా అనుకుంటాను.
మరి ఎలా తెలుసు నాకు, ముఖం స్థానంలో ఒక సమాధి ఉండవచ్చుననీ
ఒకరిని ఊహించి ఆత్రుతగా తలుపులు తెరిస్తే

అక్కడ మరొకరు లోపల ఊహించలేనన్ని గదులతో
మరిన్ని మూసిన తలుపులతో, గర్భ కుహరాలతో ఎదురౌవ్వచ్చుననీ
తాళం చెవులు లేక, మాట్లాడే పెదాలూ లేక
నేను స్థాణువై మిగిలిపోవాల్సి ఉంటుందనీ?!

అవును
నువ్వన్నదే నిజం.
మౌనాన్ని మరింత మెరుగు పరచగలిగేటట్లైతే తప్ప, అస్సలు మాట్లాడకు!